1 Yetti farishta va yetti balo.
Yuhannoga ko‘rsatilgan vahiy 15 bob
1 Men osmonda buyuk va hayratga soladigan boshqa bir alomatni ko‘rdim. Osmonda yettita farishta turardi, har birining qo‘lida bittadan balo bor edi. Bu balolar so‘nggi balolar bo‘lib, Xudo g‘azabini yakunlar edi.
2 Men go‘yo olov aralash shishadan yasalgan bir dengizni ko‘rdim. Uning yonida odamlar turgan edi. Ular mahluq ustidan, uning tasviri va nomini bildirgan son ustidan g‘alaba qozongan edilar. Ularning qo‘llarida Xudo bergan arfalar bor edi.
3 Ular Xudo quli Musoning qo‘shig‘ini va Qo‘zining qo‘shig‘ini kuylab, shunday derdilar: “Yo Qodir Xudo — Egamiz, Buyuk va ajoyibdir Sening ishlaring. Ey xalqlarning Shohi! To‘g‘ri va haqdir Sening yo‘llaring.
4 Ey Egamiz, Sendan qo‘rqmaydigan bormi?! Nomingni ulug‘lamaydigan bormi?! Axir, yolg‘iz O‘zing muqaddasdirsan. Jamiki xalqlar huzuringga keladilar, Ular Senga sajda qiladilar. Zero, odil hukmlaring hammaga ayon bo‘ldi.”
5 Shundan so‘ng men samoviy Ma’badning eng muqaddas xonasi ochilganini ko‘rdim.
6 Ma’baddan yetti baloni tutgan yettita farishta chiqdi. Ularning egnida toza, oppoq zig‘ir liboslar bor edi, ko‘kslariga oltin tasmalar bog‘langan edi.
7 To‘rtta mavjudotdan biri bu yetti farishtaga yettita oltin kosani berdi. Bu kosalar to abad barhayot Xudoning g‘azabi bilan to‘lgan edi.
8 Ma’bad Xudoning ulug‘vorligi va qudrati tutuniga to‘lib ketdi. Yetti farishtaning yetti balosi tamom bo‘lmagunga qadar, hech kim Ma’badga kira olmadi.
