1 Xudoning isyonkor xalqiga bo‘lgan muhabbati.
Xo‘sheya 11 bob
1 Egamiz shunday deydi: “Men Isroilni bolaligida yaxshi ko‘rar edim, O‘z o‘g‘lonimni Misrdan chaqirib olgan edim.
2 Uni qancha ko‘p chaqirsam, Mendan shuncha ko‘p uzoqlashardi. Baalga qurbonliklar keltirardi, Butlarga tutatqilar nazr qilardi.
3 Efrayimga yurishni Men o‘rgatgan edim, Uni qo‘llarimda ko‘tarib yurgan edim. Ammo qilgan g‘amxo‘rligimni u bilmadi.
4 Men esa uni mehr ila yetaklagandim, Muhabbat rishtalari ila olib yurgan edim. Bo‘ynidan bo‘yinturuqni olib tashlagandim, Oldiga engashib, uni oziqlantirgandim.
5 Xalqim tavba qilishdan bosh tortdi. Shuning uchun Men ularni endi Misrga jo‘natib jazolamayman, Zolim Ossuriyaga tobe qilaman.
6 Shaharlarida qilich hukm suradi, Darvozalarining tambalarini yo‘q qiladi. Yovuz rejalari tufayli xalqim qilichdan haloq bo‘ladi.
7 Qachon qarasa ular Mendan yuzini o‘girishadi. Yana Menga — Xudoyi Taologa faryod qilishadi, Ammo Men ularni aslo yuksaltirmayman.
8 Ey Efrayim, qanday qilib sendan voz kechay?! Ey Isroil, qanday qilib seni tashlab ketay?! Admani yo‘q qilganimday seni yo‘q qila olarmikanman?! Zavo‘yimga qilganimni senga qila olarmikanman?! Bunday qilishga yuragim betlamas aslo! Senga bo‘lgan mehrim uyg‘ondi.
9 Yo‘q, sochmayman senga qahr–g‘azabimni, Ey Efrayim, qayta barbod qilmayman seni, Zero, Men Xudoman, inson emas, Orangizdagi Muqaddas Xudoman, Oldingizga jahl bilan bormayman.
10 Sherday o‘kirganimda xalqim ortimdan ergashadi, Ovozimni eshitgach, farzandlarim g‘arbdan titrab kelishadi.
11 Ular Misrdan ham qushlarday titrab kelishadi, Ossuriya yurtidan ham kaptarlarday qaltirab kelishadi. Men ularni uylariga eltib qo‘yaman, — Egamizning kalomi shudir. —
12 Efrayim atrofimni yolg‘on bilan o‘rab tashladi, Isroil xonadoni Meni hiylaga ko‘mib tashladi. Yahudo xalqi Menga qarshi bosh ko‘tardi, Menga, Muqaddas Xudoga ular itoat qilmayapti.”
