Naximiyo 4 bob

1 Dushmanlarning niyatini Xudo puchga chiqaradi.

1 Sanballat devorni qurayotganimizni eshitdiyu jahli chiqib, qattiq g‘azablandi. So‘ng yahudiylarni masxaralay boshladi.
2 U sheriklarining va Samariya lashkarboshlarining oldida shunday dedi: “Bu ojiz yahudiylar nima qilyaptilar o‘zi?! O‘zlaricha devorni ta’mirlamoqchilarmi?! Bu ishni bir kunda bitirib, qurbonlik kuydirishni ham o‘ylayaptilar, shekilli–a?! Yonib bitgan vayronalardan toshlarga jon ato qilmoqchilarmi?!”
3 Ommonlik To‘viyo Sanballatning yonida edi. U ham shunday dedi: “Ular qurayotgan bu devor ustiga hatto tulki chiqsa ham, devor qulab tushadi.”
4 Shunda men ibodat qilib dedim: “Ey Xudoyimiz! Bizlarni qanchalik xor qilishayotganini eshitib qo‘y! Ularning masxaralashlarini o‘zlarining boshiga sol. Ular surgun bo‘lishsin, dushmanlariga o‘lja bo‘lishsin.
5 Ularning ayblaridan o‘tma, gunohlarini unutma! Axir, ular binokorlar oldida Seni haqorat qildilar.”
6 Biz devorni quraverdik, xalq chin dildan ishlagani uchun, tez orada devorni yarmigacha ko‘tarib bo‘ldik.
7 Devorni ta’mirlash ishlari yaxshi ketib, devorning o‘pirilgan joylari tiklana boshlagan edi. Sanballat, To‘viyo, Arabistonliklar, Ommonliklar va Ashdodliklar bu haqda eshitib, qattiq g‘azablandilar.
8 Hammalari birgalikda til biriktirib, Quddusga hujum qilishga va shaharni sarosimaga solishga qasd qildilar.
9 Lekin biz Xudoyimizga iltijo qildik, shaharni va o‘zimizni kechayu kunduz ulardan himoya qilish uchun qo‘riqchilar tayinladik.
10 Yahudo xalqi esa shunday deb nola qilar edi: Og‘ir yuk tashuvchilarning holi qolmadi, Axlatning–chi oxiri ko‘rinmaydi! Bu devorni bitirishga hech ko‘zimiz yetmaydi.
11 Dushmanlarimiz esa quyidagicha reja qilishardi: “Biz bildirmasdan, ko‘rinmay ularning ustiga bostirib boramiz–da, hammalarini o‘ldiramiz, ishlarini to‘xtatamiz.”
12 Ularga qo‘shni bo‘lgan yahudiylar ham har tomondan o‘n martacha oldimizga kelishdi va bizni shunday deb ogohlantirdi: “Xavf ostida qoldingizlar. Yaxshisi, bu joydan chiqib ketinglar, borib, biz bilan yashanglar.”
13 Shuning uchun men devorning eng past joylari orqasiga, ochiq joylariga qilich, nayza va yoy bilan qurollangan odamlarni urug‘lari bo‘yicha joylashtirdim.
14 Keyin ahvolni ko‘rib, yo‘lboshchilarga, amaldorlarga va qolgan xalqqa aytdim: “Dushmanlardan qo‘rqmanglar. Rabbiyni yodingizda tutinglar. U qudratli va haybatli Xudodir. Qarindosh–urug‘laringizni, o‘g‘il– qizlaringizni, xotinlaringizni, uy–joylaringizni himoya qilish uchun jang qilinglar!”
15 Dushmanlarimizning bizga qarshi o‘ylagan fitnalaridan xabardor ekanimizni ularning o‘zlari ham eshitishdi. Ularning niyatini Xudo puchga chiqargan edi. Shunday qilib, hammamiz yana devorni ta’mirlash ishlariga qaytdik. Har kim o‘z ishiga bordi.
16 O‘sha kundan boshlab odamlarimning yarmi qurilishda ishladi, yarmi esa sovut kiyib, nayza, qalqon va yoy ushlab, soqchilik qildi. Yo‘lboshchilar devorni qurayotgan Yahudo odamlarining yonida o‘z joylarini egallashdi.
17 Og‘ir yuk tashuvchilar bir qo‘li bilan mehnat qilib, bir qo‘lida qurol ushlab, o‘z vazifalarini bajarardilar.
18 Devor qurayotganlarning har biri yoniga qilich bog‘lagan holda ish qilar edi. Burg‘u chaladigan odam ham doim yonimda edi.
19 Men yo‘lboshchilarga, amaldorlarga va qolgan xalqqa aytdim: “Ishimiz katta, oramizdagi masofa uzoq, shuning uchun devor bo‘ylab bir–birimizdan ajralib qolganmiz.
20 Burg‘u ovozini eshitishingiz bilanoq, bizga qo‘shilinglar. Xudoyimiz biz uchun jang qiladi!”
21 Biz shu yo‘sinda mehnat qilardik. Odamlarning yarmi erta tongdan osmonda yulduzlar ko‘ringuncha nayza ushlab soqchilik qilardi.
22 Men o‘sha paytda odamlarga shunday deb aytdim: “Sizlar o‘z yordamchilaringiz bilan tunni Quddusning ichkarisida o‘tkazinglar. Tunda soqchilik qilinglar, kunduzi esa ishlanglar.”
23 Shunday qilib, hech birimiz — men ham, qarindosh–urug‘larim ham, odamlarim ham, yonimdagi qo‘riqchilar ham shu vaqt davomida hatto kechasi ham kiyimlarimizni yechmadik. Qurollarimiz doimo yonimizda edi.