1 Iso tug‘ma ko‘rga shifo beradi. 13 Farziylar sog‘aygan ko‘rni so‘roq qilishadi. 35 Qalbi ko‘rlar.
Yuhanno Muqaddas xushxabar 9 bob
1 Iso yo‘lda ketayotib, bir tug‘ma ko‘r odamni ko‘rib qoldi.
2 Shogirdlari Isodan so‘radilar: — Ustoz, kimning gunohi uning ko‘r bo‘lib tug‘ilishiga sababchi bo‘ldi? O‘zinikimi yoki ota– onasinikimi?
3 Iso shunday javob berdi: — Bu odamning gunohi ham, ota–onasining gunohi ham bunga sabab bo‘lmagan. Xudoning ishlari unda namoyon bo‘lishi uchun u ko‘r tug‘ilgan.
4 Kun yorug‘ ekan, Meni Yuborganning ishlarini qilishimiz lozim. Ana tun kelyapti, o‘shanda hech kim ish qila olmaydi.
5 Men olamda bor ekanman, olamning nuridirman.
6 Iso bularni aytdi–yu, yerga tupurdi, tupukdan loy qilib, ko‘rning ko‘zlariga surtdi.
7 So‘ng unga shunday dedi: — Borib, Siloam hovuzida yuvingin (Siloam — “Yuborilgan” demakdir). Ko‘r odam borib yuvindi va ko‘ra oladigan bo‘lib qaytdi.
8 Shunda uning qo‘shnilari va ilgari uning sadaqa so‘raganini ko‘rgan odamlar: — Bu haligi tilanchilik qilib o‘tirgan odam emasmi? — deb so‘rashardi.
9 Ba’zilar: — Bu xuddi o‘sha, — desalar, boshqalar: — Yo‘q, o‘shanga o‘xshaydi, xolos, — deyishardi. Odamning o‘zi esa: — O‘sha menman, — deb ta’kidlardi.
10 — Unday bo‘lsa, ko‘zlaring qanday ochildi? — deb so‘radilar.
11 — Iso degan Kishi loy qilib, ko‘zlarimga surtdi–yu, “Borib, Siloam hovuzida yuvingin”, dedi. Men borib yuvindim va ko‘radigan bo‘lib qoldim, — dedi shifo topgan ko‘r.
12 — O‘sha Odam qani? — deb so‘radilar. — Bilmayman, — deb javob berdi u.
13 Ilgari ko‘r bo‘lgan o‘sha odamni farziylarning oldiga keltirishdi.
14 Iso loy qilib, ko‘rning ko‘zlarini ochgan kun Shabbat kuni edi.
15 15Farziylar ham bu odamdan ko‘zlari qanday ochilganini so‘radilar. — U ko‘zlarimga loy surtdi. Men yuvindim–u, ko‘zlarim ko‘radigan bo‘ldi, — dedi haligi odam. Shuning uchun
16 farziylardan ba’zilari: — Ko‘zlaringni ochgan Odam Xudodan emas, chunki U Shabbat kuniga rioya qilmayapti, — dedilar. Boshqalari esa: — Gunohkor odam bunday mo‘jizali alomatlarni qanday qila oladi? — deyishdi. Shunday qilib, oralarida kelishmovchilik paydo bo‘ldi.
17 Shunda farziylar ko‘r odamdan yana so‘radilar: — U Kishi haqida sen nima deysan? U sening ko‘zlaringni ochdi–ku! — U payg‘ambar, — deb javob berdi ko‘r.
18 Biroq yahudiylar ko‘zlari ochilgan odamning ota–onasini chaqirtirmaguncha, uning ilgari ko‘r bo‘lganiga va ko‘zlari ochilganiga ishonmadilar.
19 Ular ko‘rning ota–onasiga shunday savol berdilar: — Ko‘r tug‘ilgan, deb aytgan o‘g‘lingiz shumi? Xo‘sh, endi qanday qilib uning ko‘zlari ko‘ryapti?
20 Ota–onasi javob berishdi: — Bu bizning o‘g‘limiz ekanligini bilamiz. Uning ko‘r tug‘ilganini ham bilamiz.
21 Lekin qanday qilib ko‘zlari ko‘rayotganini va ko‘zlarini kim ochganini biz bilmaymiz. U balog‘atga yetgan, o‘zidan so‘ranglar. O‘zi uchun o‘zi javob bersin.
22 Ko‘rning ota–onasi yahudiylardan qo‘rqqanlari uchun shunday dedilar. Din arboblari bundan avval, kim Isoning Masihligini tan olsa, sinagogadan chetlashtirilsin, deb qaror qilgan edilar.
23 Ana shu sababdan ko‘rning ota–onasi: “U balog‘atga yetgan, o‘zidan so‘ranglar”, — deb aytishgandi.
24 Shunday qilib, ilgari ko‘r bo‘lgan odamni ikkinchi marta chaqirib, deyishdi: — Rostini aytaman, deb Xudoning nomi bilan qasam ich! Biz u Odamning gunohkorligini bilamiz.
25 Ko‘r shunday javob berdi: — U gunohkormi, yo‘qmi, men bilmayman. Shuni bilamanki, men ko‘r edim, endi esa ko‘zlarim ko‘ryapti.
26 — U senga nima qildi? Ko‘zlaringni qanday ochdi? — deb undan so‘radilar.
27 — Sizlarga aytib berdim–ku, ammo sizlar quloq solmadingizlar! Nega buni yana eshitmoqchisizlar?! Nahotki sizlar ham Uning shogirdlari bo‘lmoqchisizlar?! — dedi u odam.
28 Yahudiylar esa uni haqoratlab, deyishdi: — Sen o‘zing Uning shogirdisan! Biz esa Musoning shogirdlarimiz!
29 Musoga Xudo gapirganini bilamiz. Bu Kishi–chi, Uning qayerdanligini ham bilmaymiz.
30 Ko‘zi ochilgan odam shunday javob berdi: — Ana shunisi juda ajablanarli–da! Sizlar Uning qayerdanligini bilmaysizlar, U esa ko‘zlarimni ochgan!
31 Gunohkorlarga Xudo quloq solmasligini bilamiz. Uning irodasiga amal qilgan taqvodorlarga esa Xudo quloq soladi.
32 Tug‘ma ko‘rning ko‘zlarini biror kishi ochganligi hayotda eshitilmagan gap.
33 Agar U Kishi Xudodan bo‘lmaganda edi, hech narsa qilolmasdi.
34 Yahudiylar bunga javoban: — Sen butunlay gunoh ichida tug‘ilgansan, endi bizga aql o‘rgatyapsanmi?! — deyishdi–da, uni sinagogadan haydab chiqarishdi.
35 O‘sha odamning haydab chiqarilganligini Iso eshitdi–yu, uni qidirib topdi. — Sen Inson O‘g‘liga ishonasanmi? — deb so‘radi undan.
36 U odam esa Isoga dedi: — Hazrat, U kimdirki, men Unga ishonsam?
37 — Uni ko‘rib turibsan, U bilan gaplashib turibsan, — dedi Iso.
38 Shunda u odam: — Ishonaman, yo Rabbiy, — dedi–da, Isoga sajda qildi.
39 Iso: — Ko‘rlar ko‘rsin, ko‘zi ochiqlar esa ko‘r bo‘lsin, deb Men bu dunyoni hukm qilgani kelganman, — dedi.
40 Uning atrofida ba’zi farziylar turgan edi. Ular bu gapni eshitgach: — Nahotki bizlar ham ko‘r bo‘lsak? — deb so‘rashdi.
41 Iso ularga dedi: — Agar ko‘r bo‘lganingizda, gunohda ayblanmas edingiz. Lekin sizlar “Ko‘zlarimiz ko‘ryapti”, deganingiz uchun, gunohingiz o‘z bo‘yningizda qoladi.
