1 Iso ko‘l bo‘yida zohir bo‘ladi. 15 Isoning Butrusga savoli. 20 Iso va Uning sevikli shogirdi. 24 Xotima.
Yuhanno Muqaddas xushxabar 21 bob
1 Bu hodisalardan keyin Iso Jalila ko‘li bo‘yida yana shogirdlariga zohir bo‘ldi. Bu shunday ro‘y berdi:
2 Shimo‘n Butrus, “Egizak” laqabli To‘ma, Jaliladagi Kana qishlog‘idan bo‘lgan Natanil, Zabadiyning o‘g‘illari va boshqa ikki shogird birga yig‘ilgan edilar.
3 Shimo‘n Butrus yonidagilarga: — Men ketdim, baliq tutaman, — dedi. — Biz ham sen bilan boramiz, — deyishdi ular. So‘ng qayiqqa tushib, jo‘nab ketishdi. Lekin o‘sha kecha hech narsa tutisholmadi.
4 Kun yorishganda Iso qirg‘oqda turgan edi. Shogirdlari esa Uning Iso ekanligini bilmadilar.
5 — Yigitlar, balig‘ingiz bormi? — deb so‘radi Iso ulardan. — Yo‘q, — deb javob berdi ular.
6 — To‘ringizni qayiqning o‘ng tomoniga tashlanglar, shunda tutasizlar, — dedi Iso. Ular to‘rni tashladilar. Baliq ko‘pligidan uni tortib ololmadilar.
7 Shu payt Isoning sevikli shogirdi Butrusga: — Bu Rabbimiz Iso–ku! — dedi. Shimo‘n Butrus buni eshitishi bilanoq, uzun ko‘ylagining etaklarini beliga qistirdi–yu, ko‘lga sakradi.
8 Boshqa shogirdlar esa baliq to‘la to‘rni sudragancha, qayiqda keldilar. Ular quruqlikka yaqin, taxminan ikki yuz tirsak masofada edilar.
9 Qirg‘oqqa chiqqanlarida, nonni va yongan ko‘mir ustida pishayotgan baliqni ko‘rdilar.
10 Iso ularga: — Hozir tutgan balig‘ingizdan olib kelinglar, — dedi.
11 Shimo‘n Butrus borib, to‘rni qirg‘oqqa tortib chiqardi. To‘r katta baliqlarga to‘la edi. Hammasi bo‘lib 153 ta baliq bor edi. Baliqlar ko‘pligiga qaramasdan, to‘r yirtilmadi.
12 Iso shogirdlariga: — Qani kelinglar, nonushta qilib olinglar, — dedi. Ulardan hech biri: “Siz kimsiz?” — deb so‘rashga botinolmadi, chunki Uning Rabbimiz Iso ekanligini bilar edilar.
13 Iso ularning oldiga borib, nondan berdi, baliqdan ham berdi.
14 Bu Isoning tirilganidan keyin uchinchi bor shogirdlariga zohir bo‘lishi edi.
15 Nonushtadan keyin Iso Shimo‘n Butrusdan so‘radi: — Yuhanno o‘g‘li Shimo‘n, sen Meni ulardan ko‘proq yaxshi ko‘rasanmi? — Ha, Rabbim! Men Sizni yaxshi ko‘rishimni O‘zingiz bilasiz–ku, — dedi Unga Butrus. — Qo‘zilarimni o‘tlat, — dedi unga Iso.
16 Iso ikkinchi marta Butrusdan so‘radi: — Yuhanno o‘g‘li Shimo‘n, sen Meni yaxshi ko‘rasanmi? — Ha, Rabbim! Sizni yaxshi ko‘rishimni O‘zingiz bilasiz–ku, — dedi Butrus Unga. — Qo‘ylarimni boq, — dedi unga Iso.
17 So‘ng uchinchi marta Butrusdan so‘radi: — Yuhanno o‘g‘li Shimo‘n, sen Meni yaxshi ko‘rasanmi? Iso uchinchi marta yana shu savolni bergani uchun Butrus xafa bo‘ldi. — Rabbim! Siz hamma narsani bilasiz, men Sizni yaxshi ko‘rishimni ham bilasiz, — dedi Butrus. Iso unga shunday dedi: — Qo‘ylarimni o‘tlat!
18 Senga chinini aytayin: yosh bo‘lganingda kamaringni o‘zing bog‘lar eding, xohlagan joyingga borar eding. Qariganingda esa qo‘llaringni uzatasan, boshqa birov seni bog‘laydi, seni xohlamagan joyingga olib boradi.
19 Iso bu so‘zlar orqali Butrusning qay yo‘l bilan o‘lib, Xudoni ulug‘lashini bildirdi. So‘ngra unga: — Ortimdan yur! — dedi.
20 Butrus burilib, Isoning sevikli shogirdi orqalaridan ergashib kelayotganini ko‘rdi. Bu shogirdi kechki ziyofatda engashib, Isodan: “Hazrat, Sizni kim tutib beradi?” — deb so‘ragan edi.
21 Butrus uni ko‘rib, Isodan: — Rabbim, uning taqdiri nima bo‘ladi? — deb so‘radi.
22 Iso unga: — Men kelgunimgacha uning tirik qolishini istasam, bundan senga nima?! Sen ortimdan yuraver, — dedi.
23 Shunday qilib, imonlilar orasida bu shogird o‘lmaydi, degan gap–so‘z tarqalib ketdi. Holbuki, Iso uni o‘lmaydi, demagandi. U faqat: “Agar Men kelgunimgacha uning tirik qolishini istasam, bundan senga nima?!” — deb aytgan edi.
24 Ana shu shogird bu hodisalarning hammasiga guvoh bo‘lib, ularni yozib olgan. Uning guvohligi haqiqat ekanligini bilamiz.
25 Iso yana ko‘p boshqa ishlar qilgan. Bular birma–bir yozib chiqilganda edi, yozilgan kitoblar olamga ham sig‘mas edi, deb o‘ylayman.
