1 Ундан кейин Тиверия кўли бўйида Исо Ўзини яна шогирдларига кўрсатди. Бу шу йўсинда содир бўлди:
2 Симун Бутрус, «Эгиз» лақабли Тўма, Жалиланинг Кана шаҳридан бўлган Натанъил, Забадийнинг ўғиллари ва бошқа икки шогирд бир жойда эдилар.
3 Симун Бутрус бошқаларга: – Мен балиқ овлагани кетяпман, – деди. – Бизлар ҳам сен билан борамиз, – дейишди улар ва қайиққа тушиб, жўнаб кетишди. Лекин ўша кеча ҳеч нарса тутишолмади.
4 Кун ёришгач, Исо қирғоқда турар эди. Шогирдлари эса Унинг Исо эканлигини пайқамадилар.
5 – Болалар, сизларда бирон овқат борми? – сўради Исо улардан. – Йўқ, – деди улар.
6 – Тўрингизни қайиқнинг ўнг томонига ташланглар, шунда тутасизлар, – деди Исо. Улар эса тўрни ташладилар ва балиқ кўплигидан тортиб ололмадилар.
7 Шу пайт Исонинг севикли шогирди Бутрусга: – Ана, Раббимиз! – деди. Симун Бутрус бу Раббимиз, деб эшитибоқ, ечиб ташлаган жомасини кийди-ю, ўзини кўлга отди.
8 Бошқа шогирдлар эса балиқ тўла тўрни судраганча, қайиқда келдилар. Улар қуруқликдан яқин тақрибан икки юз газ нарида эдилар.
9 Қирғоққа чиққанларида, ёниб турган кўмирни ва қовурилаётган балиқ билан нонни кўрдилар.
10 Исо уларга: – Сизлар ҳозир тутган балиқларингизни олиб келинглар, – деди.
11 Симун Бутрус бориб, тўрни қирғоққа тортиб чиқарди. Тўрда бир юз эллик учта катта балиқ бор эди. Балиқлар кўплигига қарамасдан, тўр йиртилмади.
12 Исо шогирдларига: – Келиб овқатланинглар, – деди. Улардан ҳеч бири: «Сен кимсан?» – деб сўрашга ботинолмади, чунки улар, Бу бизнинг Раббимиз, деб билар эдилар.
13 Исо яқинроқ келиб, нонни олди ва уларга берди. Балиқни ҳам шундай бўлиб берди.
14 Шу йўсин Исо тирилгандан кейин учинчи марта шогирдларига зоҳир бўлди.
15 Нонушта қилиб бўлишгач, Исо Симун Бутрусдан сўради: – Юнус ўғли Симун, сен Мени улардан кўпроқ севасанми? – Ҳа, Раббим! Мен Сени яхши кўришимни Ўзинг биласан-ку, – деди Унга Бутрус. – Қўзиларимни ўтлат, – деди унга Исо.
16 Иккинчи марта Исо Бутрусдан яна сўради: – Юнус ўғли Симун, сен Мени севасанми? – Ҳа, Раббим! Сени яхши кўришимни Ўзинг биласан-ку, – деди Бутрус Унга. – Қўйларимни боқ, – деди унга Исо.
17 Сўнг учинчи марта Бутрусдан сўради: – Юнус ўғли Симун, сен Мени яхши кўрасанми? Ўзидан уч марта: «Мени яхши кўрасанми», деб сўраганига Бутрус хафа бўлди. – Раббим! Сен ҳаммасини биласан, мен Сени яхши кўришимни ҳам биласан, – деди Бутрус. Исо унга шундай деди: – Қўйларимни ўтлат!
18 Сенга ростини айтайин: ёш бўлганингда камарингни ўзинг боғлар, хоҳлаган жойингга борар эдинг. Лекин қариганингда эса қўлларингни узатасан ва бошқа биров камарингни боғлайди-ю, сени хоҳламаган жойингга олиб боради.
19 Исо бу сўзларни Бутруснинг қай йўл билан ўлиб, Худони улуғлашига ишора қилиб айтган эди. Сўнгра унга: – Менинг орқамдан юр! – деди.
20 Бутрус бурилиб, Исонинг севикли шогирди орқаларидан эргашиб келаётганини кўрди. Бу кечки зиёфатда Исонинг бағрига бош қўйиб: «Раббим, Сени ким тутиб беради?» – деб сўраган шогирди эди.
21 Бутрус уни кўриб, Исодан: – Раббим, унинг тақдири нима бўлади? – деб сўради.
22 Исо унга: – Агар Мен келгунимгача унинг соғ қолишини истасам, бундан сенга нима? Сен Менинг орқамдан юравер, – деди.
23 Шундай қилиб, биродарлар орасида, бу шогирд ўлмайди, деган гап-сўз тарқалиб кетди. Ҳолбуки, Исо уни ўлмайди демаганди. У фақат: «Агар Мен келгунимгача унинг соғ қолишини истасам, бундан сенга нима», – деб айтган эди.
24 Ана шу шогирд бу ишларнинг ҳаммасига гувоҳ бўлиб, уларни ёзиб олган. Унинг гувоҳлиги ҳақиқат эканлигини биламиз.
25 Исо бажарган бошқа бир талай ишлар ҳам бор. Булар бирма-бир ёзиб чиқилганда эди, ёзилган китоблар оламга ҳам сиғмас эди, деб ўйлайман. Омин.
