1 Фисиҳ байрамидан олти кун олдин Исо яна Байтанияга, яъни ўлган Лазарни тирилтирган қишлоққа борди.
2 Ўша ерда Исога зиёфат ҳозирладилар. Марта хизмат қилиб юрган эди, Лазар эса Исо билан меҳмонлар қаторида ўтирар эди.
3 Шу пайт Марям бир шиша соф, қимматбаҳо сунбул мойи олиб келди ва Исонинг оёқларига суртиб, сочлари билан Унинг оёқларини артиб қуритди. Мойнинг ҳидидан уй хушбўй исга тўлиб кетди.
4 Исонинг шогирдларидан бири, Унга хиёнат қиладиган Симуннинг ўғли Яҳудо Ишқариёт гап қистириб:
5 – Бу мойни уч юз кумуш тангага сотиб камбағалларга бўлиб берса бўлмасмиди? – деди.
6 Бу гапни у камбағалларга қайишгани учун эмас, балки ўғри бўлгани учун айтди. Пул қутиси Яҳудонинг назоратида эди, у қутига солинадиган пулларни шилиб кетар эди.
7 – У аёлни тинч қўйинглар! – деди Исо. – Зотан у бу мойни Менинг дафн кунимга сақламоқчи эди.
8 Камбағаллар ҳар доим сизлар билан бирга. Мен эса доим сизлар билан бирга бўлмайман.
9 Исонинг Байтанияда эканлигини билиб, бир талай яҳудийлар у ерга келди. Улар нафақат Исони, балки Исо тирилтирган Лазарни ҳам кўришни истардилар.
10 Олий руҳонийлар эса Лазарни ҳам ўлдирмоқчи бўлиб келишган эдилар.
11 Чунки кўпчилик яҳудийлар Лазар туфайли у ерга бориб, Исога имон келтираётган эдилар.
12 Эртаси куни байрамга борган кўпчилик халойиқ Исонинг Қуддусга келаётганини эшитиб қолишди.
13 Пальма дарахти шохларини олиб, Уни қарши олишга чиқишди ва баланд овоз билан: «Нажот бергин! Худованд номидан келаётган Исроилнинг Подшоҳи муборак!» – деб ҳайқиришар эди.
14 Исо бир хўтикни топиб, унга минди, худди Тавротда ёзилганидай:
15 «Эй Сион қизи, қўрқма! Сенинг Подшоҳинг хўтикка миниб келадур».
16 Исонинг шогирдлари аввал бунга тушунмадилар. Фақат Исо Ўз улуғворлигига эришгандан сўнггина улар бу оятнинг У ҳақда ёзилганини ва халқ худди оятдагидек қилганини эсладилар.
17 Исо билан юраётган кўпчилик халқ эса Исо Лазарни қабрдан чақириб тирилтирди, деб гувоҳлик бераётган эди.
18 Исо бундай ажойиб мўъжизани яратганини халқ эшитган эди, шунинг учун ҳам Уни очиқ чеҳра билан кутиб олаётган эдилар.
19 Фарзийлар эса бир-бирига: – Кўряпсизми, энди ҳеч нарса қилолмаяпсизлар. Бутун дунё Унинг ортидан бормоқда! – дейишарди.
20 Сиғиниш учун байрамга келганлар орасида баъзи юнонлар бор эди.
21 Улар Жалиланинг Байтсайда шаҳридан бўлган Филипнинг олдига бориб ўтиндилар: – Тақсир, биз Исони кўрмоқчи эдик.
22 Филип бориб бу ҳақда Идрисга айтди; кейин Идрис билан Филип иккаласи Исонинг олдига бориб, Унга айтишди.
23 Исо уларга шундай жавоб қайтарди: – Инсон Ўғли улуғланадиган вақт-соат келди.
24 Сизларга ростини айтай: агар буғдойнинг дони ерга тушиб ўлмаса, у бир донлигича қолади. Агарда ўлса, кўп ҳосил беради.
25 Ким ўз жонини севса, уни йўқотади. Ким бу дунёда ўз жонини аямаса, уни абадий ҳаёт учун сақлаб қолади.
26 Агар ким Менга хизмат қилса, Менинг изимдан юрсин. Мен қаерда бўлсам, хизматчим ҳам у ерда бўлади. Ким Менга хизмат қилса, Отам уни ҳурмат қилади.
27 Энди эса юрагим сиқиляпти, Мен нима ҳам десам экан? «Эй Отам, Мени ушбу вақт-соатдан қутқаз» дейми? Ваҳоланки, мен шу вақт-соат учун келганман.
28 Эй Ота, Ўз номингни улуғлагин! Исо шундай дейиши биланоқ осмондан: – Мен уни улуғлаганман ва бундан кейин ҳам улуғлайман, – деган садо келди.
29 У ерда турган омма буни эшитиб, момақалдироқ деб ўйлади. – Йўқ, Унга фаришта гапирди! – дейишди бошқалари.
30 Бунга жавобан Исо айтди: – Бу садо Мен учун эмас, сизлар учун бўлди.
31 Ҳозир бу дунё ҳукм қилинади, ҳозир бу дунёнинг ҳокими ташқарига чиқариб ҳайдалади.
32 Мен ердан юқорига кўтарилганимда, ҳаммани Ўзимга жалб қиламан.
33 Ушбу сўзларни Исо Ўзининг қай йўл билан ўлишини билдириш мақсадида айтган эди. Халқ бунга жавобан деди:
34 – Биз Тавротда, Масиҳ абадий туради, деб эшитганмиз. Қандай қилиб Сен: Инсон Ўғли юқорига кўтарилиши керак, деб айтяпсан? Ким бу Инсон Ўғли?
35 Исо уларга айтди: – Яна қисқа бир муддат нур сизлар билан бўлади. Нур борида юринглар, тағин зулмат сизларни қамраб олмасин. Зулматда юрадиган киши қаерга кетаётганини билмайди.
36 Ҳозирча нурга эгасизлар, нурга ишонинглар, токи нур аҳли бўлинглар. Буларни айтиб бўлгач, Исо узоқлашиб кетди ва халқнинг кўзидан яширинди.
37 Исо омманинг кўз ўнгида шунча кўп ибратли мўъжизалар яратган бўлса ҳам, улар Исога ишонмас эдилар.
38 Шу тариқа Ишаъё пайғамбарнинг айтган сўзи бажо бўлди: «Ё Худоё Худованд! Берган хабаримизга ким ҳам ишонди? Худованднинг қудрати кимга ошкора бўлди?»
39 Улар ана шу сабабдан ишона олмадилар. Ишаъё пайғамбар яна айтганидек:
40 «Бу халқ ўз кўзларини кўр қилди, Ўз дилларини тош қилди. Кўзлари ила кўрмайдилар, Диллари ила фаҳмламайдилар, Мен уларни шифолашим учун, Менга қайтиб келмайдилар».
41 Ишаъё пайғамбар Масиҳнинг улуғворлигини олдиндан кўриб, У тўғрида шуларни сўзлаган эди.
42 Шунга қарамасдан, бошлиқларнинг ҳам кўплари Исога имон келтираётган эдилар. Фақат ибодатхонадан ҳайдалишдан қўрқиб, улар фарзийлар олдида тан олмас эдилар.
43 Чунки бошлиқларга Худонинг мақтовидан кўра инсоннинг мақтови хуш ёқарди.
44 Исо хитоб қилиб деди: «Менга ишонган одам Менга эмас, балки Мени Юборганга ишонган бўлади.
45 Мени кўрган одам Мени Юборганни кўрган бўлади.
46 Менга ишонган ҳар бир киши зулматда қолмасин, деб Мен дунёга нур бўлиб келганман.
47 Ким Менинг сўзларимни эшитиб ишонмаса, уни Мен айбламайман. Мен дунёни айблаш учун эмас, балки қутқариш учун келганман.
48 Мени рад қилиб, сўзларимни қабул қилмаган одамнинг ҳаками бор – уни охиратда Менинг айтган каломим ҳукм қилади.
49 Мен Ўз номимдан сўзлаганим йўқ. Аксинча, Мени юборган Отам нима айтишимни, қандай сўзлашимни Менга амр этган.
50 Унинг амри эса абадий ҳаётдир, деб биламан. Хуллас, Мен нимаики гапираётган бўлсам, Отамнинг Менга айтганларини гапиряпман».
