1 Шундан кейин Исо Жалилада юрар эди. Яҳудий мансабдорлари Уни ўлдиришга қасд қилганликлари учун, Яҳудияда юришни истамади.
2 Яҳудийларнинг Чайла байрами яқинлашаётган эди.
3 Шундай қилиб, Исонинг укалари Унга: – Бу ердан чиқиб Яҳудияга бор, қилаётган ишларингни шогирдларинг ҳам кўрсин.
4 Ўзини машҳур қилмоқчи бўлган ҳар бир киши яширинча иш қилиб юрмайди-ку! Сен бу ишларни қилаётган бўлсанг, қани Ўзингни дунёга ошкор қилиб кўр, – дейишди.
5 Ҳатто укалари ҳам Унга ишонмас эдилар.
6 Исо уларга шундай деди: – Менинг вақт-соатим ҳали келгани йўқ. Лекин сизлар учун ҳар вақт қулайдир.
7 Дунё сизлардан нафратлана олмайди, лекин Мендан нафратланади. Чунки Мен унинг қилмишлари ёмонлигини фош қиламан.
8 Майли, сизлар байрамга боринглар. Мен ҳозирча бу байрамга бормайман, чунки Менинг вақтим бўлгани йўқ.
9 Шу сўзларни айтиб, Исо Жалилада қолди.
10 Исонинг укалари байрамга боргандан сўнг, Ўзи ҳам борди; фақат очиқ эмас, яширинча борди.
11 Яҳудий мансабдорлари эса Исони байрамда қидирар, «У қаёқда?» – деб сўраб-суриштирар эдилар.
12 Омма орасида Исо тўғрисида ҳар хил гап-сўзлар ёйилаётган эди. Баъзилари: «У яхши Одам», – десалар, бошқалари: «Йўқ, У халқни йўлдан оздиряпти», – дейишарди.
13 Бироқ яҳудий мансабдорларидан қўрққанлари учун У ҳақда ҳеч ким очиқ гапирмас эди.
14 Байрамнинг ярми ўтганда, Исо маъбадга кириб таълим бера бошлади.
15 Шунда яҳудий мансабдорлари: – Бу Одам ўқимаган бўлса, қандай қилиб Муқаддас Битикларни билади? – деб таажжубландилар. Исо уларга жавобан айтди:
16 – Менинг таълимотим Ўзимники эмас, балки Мени Юборганникидир.
17 Ким Унинг иродасини бажаришни истаса, бу таълимот Худоданми, ёки Мен Ўзимдан гапиряпманми, билиб олади.
18 Ким ўз номидан гапирса, ўзига улуғлик излайди. Ким уни юборганга улуғлик изласа, у ҳаққонийдир, унинг дилида бирон ноҳақлик йўқ.
19 Тавротни сизларга Мусо пайғамбар бермадими? Шунга қарамай, бирортангиз ҳам Таврот Қонунига қараб иш юритмайсиз. Нима учун Мени ўлдирмоқчисизлар?
20 – Сени жин урибди! Ким Сени ўлдирмоқчи экан? – деди халойиқ.
21 Исо эса Ўз сўзида давом этди: – Мен битта иш қилдим, ҳаммангиз бунга ҳайрон қоляпсизлар.
22 Мусо сизларга суннатни буюрган (суннат аслида Мусодан эмас, балки ота-боболардан меросдир), сизлар эса дам олиш кунида ўғил болани суннат қиласизлар.
23 Мусонинг Қонуни бузилмасин деб, ҳатто дам олиш куни ўғил бола суннат қилинадиган бўлса, нега сизлар Менга дам олиш куни одамзодни бутунлай соғайтирди, деб ғазаб қиласизлар?
24 Юзаки ҳукм қилманглар, ҳукмингиз адолатли бўлсин.
25 Шунда баъзи қуддусликлар гапга кирди: – Ўлдириш учун қидириб юришган Шу эмасми?
26 Мана У бемалол сўзлаяпти, Унга қарши ҳеч ким ҳеч нарса демаяпти. Наҳотки бошлиқлар Унинг ҳақиқий Масиҳ эканлигига тан беришган бўлса?
27 Ахир, Бунинг қаерданлигини ҳаммамиз биламиз-ку, бироқ Масиҳ келганда, Унинг қаерданлигини ҳеч ким билмайди.
28 Бунга жавобан Исо маъбадда овозини баланд қилиб, шундай таълим бера бошлади: – Сизлар Менинг кимлигимни ҳам, қаерданлигимни ҳам биласизлар. Лекин Мен Ўз-Ўзимдан келганим йўқ. Мени Ҳақ юборган, сизлар Уни билмайсизлар.
29 Мен Уни биламан, чунки Мен Унинг олдидан келганман, Мени Ўша юборган.
30 Бу сўзи учун Исони ушлашга интилдилар. Бироқ ҳеч ким Унга қўл узатмади, чунки Унинг вақт-соати ҳали келмаган эди.
31 Шу билан бирга, оломондаги кўпгина одамлар Унга имон келтирди. Улар: – Масиҳ келганда бундан ҳам кўпроқ мўъжиза яратармикин? – дейишарди.
32 Исо тўғрисида халқ орасида бундай гап-сўзлар тарқалаётганини фарзийлар эшитиб, олий руҳонийлар билан тил бириктиришди-да, Исони қўлга олиш учун миршабларни юборишди.
33 Исо деди: – Мен сизлар билан узоқ бўлмайман, яна Мени Юборганнинг олдига қайтиб бораман.
34 Сизлар Мени излайсиз-у, лекин тополмайсизлар. Мен қаерда бўлсам, сизлар у ерга боролмайсиз.
35 Шу пайт яҳудийлар: – У қаерга бормоқчи, биз Уни тополмас эканмиз? – дейишди ўзаро. – Наҳотки У юнонлар орасида тарқалиб кетган яҳудийлар олдига бориб, яҳудийларга ҳам, юнонларга ҳам таълим бермоқчи бўлса?
36 «Сизлар Мени излайсиз-у, лекин тополмайсизлар, Мен қаерда бўлсам, сизлар у ерга боролмайсизлар», деган гапларининг мазмуни нима экан?
37 Байрамнинг охирги, улуғ кунида Исо тик турди-да, овозини баланд қилиб хитоб қилди: – Ким чанқаган бўлса, Менинг олдимга келиб ичсин.
38 Муқаддас Битикда айтилганидек, Менга ишонганнинг вужудидан ҳаётбахш сув дарё бўлиб оқади.
39 Исо бундай деб, Муқаддас Руҳни назарда тутган эди; Унга ишонганлар Муқаддас Руҳни яқин орада олишлари керак эди. Исо ҳали улуғворликка юксалмаган, шунинг учун Муқаддас Руҳ ҳануз тушмаган эди.
40 Оломон ичидан баъзилар бу сўзларни эшитиб: – Ҳақиқатан Бу ўша пайғамбар, – дедилар.
41 Бошқалари: – Бу Масиҳ, – дейишса, яна бўлаклари: – Масиҳ Жалиладан кела оладими?
42 Тавротда, Масиҳ Довуднинг уруғи бўлади, У Довуднинг юрти – Байтлаҳмдан чиқиб келиши лозим, деб ёзилмаганми? – дейишди.
43 Шу тариқа Исо туфайли халқ орасида низо юзага келди.
44 Баъзилар Уни тутмоқчи бўлишди, аммо ҳеч ким Унга қўл кўтармади.
45 Шу пайт миршаблар олий руҳонийлар ва фарзийлар олдига қайтиб келишди. – Нега Уни олиб келмадинглар? – деб сўрашди улардан.
46 – Дунёда ҳеч ким бу Одамдай гапирмаган, – деди миршаблар.
47 – Бўлмаса, сизлар ҳам йўлдан озибсизлар-да! – дейишди фарзийлар.
48 – Бошлиқлар ёки фарзийлардан биронтаси Унга ишонганмикин?
49 Лекин Тавротни билмаган бу жоҳил оммага лаънатлар бўлсин!
50 Фарзийлардан Никодим номли бири, аввал тунда Исонинг олдига келган одам, сўз олди:
51 – Айбланувчининг ўзини оқлашига имкон бермай, унинг ишини тергаб аниқламай маҳкум қилиш бизнинг Таврот Қонунимизга мосмикин?
52 – Наҳотки сен ҳам Жалиладан бўлсанг? Яхши ўйлаб кўр, Жалиладан пайғамбар чиқмаслиги аниқ, – дейишди унга.
53 Шундан кейин ҳаммалари уй-уйларига тарқалиб кетдилар.
