1 Yeremiyo ruhoniy Pashxur bilan bahs qiladi. 7 Yeremiyo Egamizga shikoyat qiladi.
Yeremiyo 20 bob
1 Immar o‘g‘li Pashxur ruhoniy bo‘lib, Egamiz uyining bosh nazoratchisi edi. U Yeremiyoning bashorat qilib aytgan bu so‘zlarini eshitdi.
2 Shu sababdan Yeremiyoni kaltaklatib, Egamiz uyining hovlisidagi Yuqori Benyamin darvozasi tomonda kishanlab qo‘yishni buyurdi.
3 Ertasi kuni ertalab Pashxur Yeremiyoning kishanlarini yechganda, Yeremiyo unga shunday dedi: “Egamiz senga Pashxur emas, “Dahshat qamragan”, deb ism qo‘ygan.
4 Zero, Egamiz shunday deb aytmoqda: “Men seni va hamma do‘stlaringni vahimaga solaman. Do‘stlaring dushmanlari qo‘lida halok bo‘layotganini o‘z ko‘zing bilan ko‘rasan. Men butun Yahudo xalqini Bobil shohining qo‘liga topshiraman. Bobil shohi xalqimni asir qilib, o‘zining yurtiga olib ketadi. Ularni qilichdan o‘tkazadi.
5 Men bu shaharning boyliklarini, bor narsasini, qimmatbaho buyumlarini, Yahudo shohlarining xazinalarini dushmanning qo‘liga beraman. Ular shaharni talon–taroj qilishadi. Barcha boyliklarini Bobilga olib ketishadi.
6 Sen ham, ey Pashxur, o‘z xonadoning bilan Bobilga surgun bo‘lasan. Sen u yerda jon berib, dafn qilinasan. Yolg‘on bashoratlaringga quloq solgan do‘stlaring ham o‘sha ko‘yga tushadi.”
7 Ey Egam, sen meni ko‘ndirding, Men ham ko‘ndim. Mendan ustun kelding, meni yengding. Men hammaga mazax bo‘ldim, Hamma ustimdan kulmoqda.
8 Gapirganimda jar solishim kerak, “Zo‘ravonlik! Halokat!” deya baqirishim kerak. Sening so‘zing tufayli hammaga kulgi bo‘ldim, Kun bo‘yi meni masxara qilishyapti.
9 Bordi–yu, men: “Bo‘ldi, Egam haqida so‘zlamayman, Uning nomidan gapirmayman” desam, Sening so‘zing olov kabi ichimni yondiradi, O‘t qo‘yganday suyaklarimni zirqiratadi. So‘zingni ichimda saqlab turishdan charchadim, Ha, uni boshqa ushlab tura olmayman.
10 Eshityapman, ko‘pchilik g‘iybat qilyapti. Atrofimni dahshat qamragan! “Fosh bo‘lsin! Uni fosh qilaylik!” deb aytyaptilar. Hatto mening yaqin do‘stlarim ham Qoqinishimni poylab turibdilar, “Yeremiyo tuzoqqa tushadi, Shunda uni yengamiz, Undan qasdimizni olamiz”, deyaptilar.
11 Ammo Egam men bilan birgadir, U bahodir jangchiga o‘xshaydi. Meni quvg‘in qilganlar qoqilib tushadi, Ular mendan ustun kelolmaydi. Isnodga qoladi, muvaffaqiyatga erisholmaydi. Ular to abad dog‘da qoladi, Sharmandagarchiligi hech qachon unutilmaydi.
12 Ey Sarvari Olam, sen solih kishini sinaysan, Odamning dilini, o‘y–xayolini bilasan. Dushmanlarimdan o‘ch olganingni ko‘rayin, Axir, da’voimni Senga topshirdim!
13 Egamizga qo‘shiq kuylanglar! Egamizga hamdu sanolar aytinglar! Zero, U bechora bandaning jonini Badkirdorlar qo‘lidan qutqardi.
14 Evoh, tug‘ilgan kunim qurib ketsin! Onam meni tuqqan kun xosiyatsiz bo‘lsin!
15 Otamga xabar olib kelgan odam la’nati bo‘lsin, “O‘g‘il ko‘rding!” deya, uni xursand qilgan qurib ketsin.
16 Egamiz shafqatsizlarcha vayron qilgan Ko‘hna shaharlarday bo‘lsin o‘sha odam. U ertalabdanoq dodu faryodlar eshitsin, Kunduz kuni urush na’ralarini eshitsin.
17 Axir, u meni onamning qornidayoq o‘ldirmadi. Shunda onamning qorni qabrim bo‘lgan bo‘lardi, Onam to abad homilador bo‘lib qolgan bo‘lardi.
18 Nimaga ham tug‘ildim ekan–a?! Mashaqqatu qiyinchilik ko‘rish uchunmi?! Umrimni sharmandalikda xazon qilish uchunmi?!
