1 Бир шанба куни Исо фарзийлар мазҳаби бошлиқларидан бирининг уйига меҳмонга борди. Уни зимдан кузатиб туришарди.
2 Исонинг олдида истисқо дардидан қийналиб юрган бир одам пайдо бўлди.
3 Исо уни кўриши билан Таврот тафсирчилари ва фарзийларга қайрилиб: – Дам олиш кунида кишини шифолаш мумкинми, йўқми? – деб сўради.
4 Улар эса индамадилар. Исо бу одамни ушлади-да, шифолаб, жўнатиб юборди.
5 Сўнг дин пешволарига деди: – Сизлардан кимнингдир ўғли ёки ҳўкизи қудуққа тушиб кетса, шанба куни бўлишига қарамай, дарҳол чиқариб олмасмидингиз?
6 Улар эса бу гапга бирон жавоб топа олмадилар.
7 Меҳмонлар тўрда ўтиришга интилаётганларини пайқаган Исо уларга ибратли нақл айтди:
8 «Сени биров никоҳ тўйига чақирса, тўрга чиқиб ўтираверма. Эҳтимол, таклиф этилганлар орасида сендан эътиборлироғи бўлиб қолар.
9 Шунда икковингизни ҳам чақирган мезбон келиб сенга: „Бу ўринни унга бўшатиб бер“, – дейиши мумкин. Сен эса хижолат тортиб, пойгаҳда ўтиришга мажбур бўласан.
10 Шунинг учун, таклиф этилган бўлсанг, пойгаҳда ўтириб тур, токи мезбоннинг ўзи келиб сенга: „Дўстим, илтимос тўрга чиққин“, – деб айтсин. Шунда бошқа меҳмонлар кўзида сенинг ҳурматинг ортади.
11 Кимки ўзини юқори олса, пасайтирилади. Кимки ўзини паст олса, юксалтирилади».
12 Сўнг Исо Ўзини таклиф қилган уй эгасига деди: «Тушки ёки кечки зиёфат қилганингда, дўст, ака-ука, қариндош-уруғ ва бой қўшниларингнигина чақириб турма. Чунки улар ҳам сени чақириб, қаримта қилишига тўғри келади.
13 Аксинча, зиёфат берганингда, қашшоқ, майиб, шол ва кўрларни чақир.
14 Шунда сен бахтлисан. Чунки улар сенга қаримтасини қайтара олмаса-да, лекин қиёматда солиҳлар тирилганида сен бунинг қаримтасини кўрасан».
15 Исо билан бирга дастурхон атрофида ўтирганлардан бири бу сўзларни эшитиб, Унга: – Худонинг Шоҳлигида туз тотган киши бахтлидир! – деди.
16 Исо ўз навбатида унга деди: «Бир одам кечки катта дастурхон ясаб, кўпларни таклиф этибди.
17 Зиёфат вақти етганда: – Келинглар, дастурхон тайёр бўлди, – деб меҳмонларни чақирмоқ учун хизматкорини юборибди.
18 Шунда ҳаммалари келишиб олгандек, узр сўрай бошлашибди. Биринчиси унга: – Мен ер сотиб олдим, бориб уни кўришим керак. Илтимос, мени кечиринг, – дебди.
19 Бошқаси эса: – Мен беш жуфт ҳўкиз сотиб олдим, уларни синагани боряпман. Илтимос, мени кечиринг, – дебди.
20 Учинчи бирови ҳам: – Мен хотин олдим, шунинг учун келолмайман, – дебди.
21 Хизматкор қайтиб келиб, хўжайинига вазиятни тушунтирибди. Хўжайин ғазабланиб, хизматкорига: – Тез бўл, шаҳарнинг йўлак ва кўчаларини кезиб чиқ, қашшоқ, майиб, шол ва кўрларни бу ерга олиб кел, – дебди.
22 Хизматкор бориб келиб: – Хўжайин, буюрганларингизни бажардим-у, яна ҳам бўш жой бор, – дебди.
23 Шунда хўжайин хизматкорига: – Йўлларга чиқ, сўқмоқларга бор, элни келишга қиста, токи уйим тўлсин, – дебди.
24 – Сизларга айтаманки, чақирилган одамлардан бирортаси ҳам зиёфатимдан тотиб кўрмайди. [Чунки даъват этилганлар кўп, аммо танланганлар оздир.]»
25 Кўпдан-кўп халойиқ Исо билан бирга борар экан, У ўгирилиб уларга деди:
26 «Агар ким Менинг ҳузуримга келса-ю, ўзининг ота-онаси, хотини, бола-чақаси, ака-укаси, опа-сингиллари ва ҳатто ўз жонидан кўнгил узмаса, у Менинг шогирдим бўлолмайди.
27 Кимки ўз хочини кўтариб орқамдан юрмаса, Менинг шогирдим бўлолмайди.
28 Сизлардан бирортангиз иморат қурмоқчи бўлсангиз, уни битириш учун маблағ етарлими, деб олдиндан харажатини ҳисоблаб чиқмайсизми?
29 Бўлмаса пойдевор солиб, иморат қура билмасангиз, ўтган-кетган кўриб:
30 „Бу одам қуришни бошлади-ю битира олмади“, – деб масхара қилишади.
31 Ёки қайси подшоҳ бошқа бир подшоҳга қарши урушга борса, ўзимнинг ўн минг аскарим билан йигирма минг аскарга қарши чиқишга кучим етармикан, деб олдиндан ўтириб маслаҳатлашмас экан?
32 Кучи етмаса, душман ҳали узоқдалигида унинг олдига элчи юбориб сулҳ сўрайди.
33 Шундай қилиб, сизлардан ҳар бирингиз ўзингизнинг бор-йўғингиздан кўнгил узмасангиз, Менинг шогирдим бўлолмайсиз.
34 Туз – яхши нарса. Лекин туз ўз таъмини йўқотса, уни яна нима билан шўр қилиш мумкин?
35 Ерга ҳам, гўнгга ҳам ярамайди, уни ахлатга ташлаб юборадилар. Кимнинг эшитар қулоғи бўлса, эшитсин!»
