1 Quddusning qamaldagi qismati.
Yeremiyoning marsiyasi 4 bob
1 Voy sho‘rim! Oltin xira tortdi, Sof tilla jilosini yo‘qotdi. Har bir ko‘cha boshida Ma’bad toshlari sochilib yotibdi.
2 Quddusning aziz farzandlari Oltindan ham qadrli edi, Evoh, endi esa ular Kulol yasagan sopol idishday Qadrsiz bo‘lib qoldilar.
3 Hatto chiyabo‘rilar, O‘z bolalarini emizishar. Mening xalqim esa tuyaqushga o‘xshab qoldi, Ular o‘z farzandlariga shafqat qilmaydi.
4 Chaqaloqlar juda chanqagan Tillari tanglayiga yopishib qolgan, Non so‘rab, yosh bolalar tilanchilik qilyapti, Biroq hech kim ularga bir burda ham non bermaydi.
5 Tansiq taomlar yegan odamlar Endi ko‘chalarda ochlikdan o‘lyaptilar. Qimmatbaho libos kiyib o‘sganlar Endi kul uyumlari orasida yotibdilar.
6 Sado‘m shahriga qarshi inson qo‘li ko‘tarilmadi, Ammo bu shahar bir zumda vayron bo‘ldi. Xalqimning tortgan jazosi Sado‘mning jazosidan ham og‘irroq bo‘ldi.
7 Sutdan ham oq, qordan ham oppoq edi Yo‘lboshchilarimizning ko‘ngillari, Marjonday tovlanardi sog‘lom tanalari, Yoqutday ko‘rkam edi ko‘rinishlari.
8 Endi tanib bo‘lmas ularni ko‘chalarda, Ularning yuzlari kuyadan ham qoraroq tusda. Bujmaygan terilari suyaklarga yopishgan, Tarashadan ham battar qurib–qaqshab ketgan.
9 Nobud bo‘lganlar qilich tig‘idan Baxtliroqdir ochlik qurbonlaridan. Zero, qahatchilikka duchor bo‘lganlar Jonlarini asta–sekin taslim qilarlar.
10 Mehribon onalar tuqqan bolalarini O‘z qo‘llari bilan pishirdilar. Xalqim halokatga uchraganda, Bolalari ularga ozuqa bo‘ldi.
11 Egamizning qahr–g‘azabi qaynadi, U achchiq qahrini sochdi, Quddus shahrida olov yondirdi, Olov shaharni poydevorigacha kuydirdi.
12 Dushman Quddus darvozalarini yorib o‘tishiga Yer yuzidagi hukmdorlar ishonmaganlar. Jahondagi odamlar buni hatto xayoliga ham keltirmaganlar.
13 Shahardagi payg‘ambarlarning gunohi, Ruhoniylarning jinoyatlari bunga sabab bo‘ldi. Axir, ular shaharda solih odamning qonini to‘kdilar.
14 Ha, ular o‘z kiyimini qonga bulg‘adilar, Ularning kiyimidan odamlar hazar qiladilar. Ko‘r odamday bu yo‘lboshchilar Ko‘chalarda daydib yuribdilar.
15 “Yo‘qol, harom!” deb baqiradi hamma ularga, “Yo‘qollaring! Yo‘qol! Tega ko‘rmang sizlar bizlarga!” Qochib, g‘aribu musofir bo‘lib yurganda ular, “Bu yerdan chiqib ketinglar”, deb xalqlar ularni haydar.
16 Egamizning O‘zi tarqatib yubordi ularni, Bu yo‘lboshchilarga endi U nazar solmaydi. Ruhoniylarga hech kim hurmat ko‘rsatmaydi, Oqsoqollarga hech kim marhamat qilmaydi.
17 Behuda kutaverib madad, Toldi bizning ko‘zimiz, Madad bera olmaydigan bir xalqqa Umid bog‘lagan ekanmiz.
18 Har bir qadamimizni poyladi yovimiz, O‘z ko‘chalarimizda yurolmadik biz. Bor–yo‘g‘i sanoqli kunimiz qoldi. Bizning umrimiz poyoniga yetdi.
19 Bizni ta’qib qiluvchilar Burgutdan ham tezroq uchishardi, Ular tog‘larda bizni ovlashardi, Cho‘llarda bizni poylashardi.
20 Egamiz tanlagan shoh ularning tuzog‘iga ilindi, Evoh, hayotimiz manbayi u edi. Biz shohimiz soyasida Xalqlar orasida yashaymiz, deb o‘ylagandik.
21 Ey Uz yurtida yashovchi qiz Edom, Xursand bo‘l, shodlan! Biroq sen ham jazo kosasidan ichasan, Mast bo‘lib kiyimingni yechasan.
22 Ey qiz Quddus, jinoyatlaring uchun Sen jazoingni tortib bo‘lding. Endi Egamiz seni surgunda ushlab turmaydi. Ey qiz Edom, sening gunohlaringni esa Egamiz fosh qiladi, Jinoyatlaring uchun U seni jazolaydi.
