1 Shoul Dovudni o‘ldirishni rejalashtiradi.
Shohlar (birinchi kitob) 19 bob
1 Shoul o‘g‘li Yo‘natanga va hamma a’yonlariga, Dovud o‘ldirilsin, deb farmon berdi. Yo‘natan esa Dovudni juda yaxshi ko‘rardi.
2 — Otam Shoul seni o‘ldirmoqchi, — deb u Dovudni ogohlantirdi. — Ertaga tong payti hushyor bo‘l, biror joyga borib yashirinib, jim o‘tir.
3 Men esa sen yashiringan dalaga chiqib, otamning yonida bo‘laman, sen to‘g‘ringda u bilan gaplashaman. Biror xabar eshitsam, senga yetkazaman.
4 Yo‘natan otasi Shoulga Dovudni maqtab shu gaplarni aytdi: — Shoh o‘z quli Dovudga qarshi gunoh qilmasinlar. Chunki u sizga hech qachon haqsizlik qilmagan. Har bir ishi bilan sizga katta foyda keltirgan.
5 Jonini xavf ostiga qo‘yib, Filistni o‘ldirdi, Egamiz Dovud tufayli Isroil xalqini katta zafarga erishtirdi. Siz bularni ko‘rib sevindingiz. Shunday ekan, nega Dovudni bekordan–bekorga nobud qilmoqchisiz, begunohning qonini to‘kib gunoh qilmoqchisiz?
6 Shoul Yo‘natanning gaplarini anglab: — Xudo shohid! Dovudning joniga hech kim qasd qilmaydi, — deb ont ichdi.
7 Yo‘natan Dovudni chaqirtirib keldi va bo‘lib o‘tgan gap–so‘zlarni aytib berdi. So‘ng Dovudni Shoulning yoniga boshlab bordi. Dovud esa ilgarigiday shohning xizmatiga kirdi.
8 Shu orada yana urush alanga oldi. Dovud urushga ketdi, u Filistlar bilan jang qilib, ularga shunday qattiq zarba berdiki, oxiri Filistlar Dovudning oldiga tushib qochib qolishdi.
9 Bir kuni Shoul, nayzasi qo‘lida, uyida o‘tirardi, Dovud esa lira chalayotgan edi. Shu payt Egamiz yuborgan yovuz ruh Shoulni chulg‘ab oldi.
10 Shoul nayzasi bilan Dovudni devorga mixlab qo‘ymoqchi bo‘ldi, lekin Dovud chap berib qoldi. Shoulning nayzasi devorga sanchilib qoldi. O‘sha tun Dovud yana qochib qutuldi.
11 Shoul Dovudni erta tongda tutib o‘ldirmoqchi bo‘ldi, kuzatib turinglar, deb uning uyiga odamlarini jo‘natdi. Xotini Mixal Dovudga: — Bu kecha qochib qutulmasangiz, erta tongda sizni o‘ldirishadi, — dedi.
12 Shunday qilib, Dovudni derazadan chiqarib yubordi. Dovud qochib qutuldi.
13 Mixal butni olib, to‘shakka yotqizdi, bosh tomoniga esa echki junidan qilingan yostiq tashladi, ustini ko‘rpa bilan yopdi.
14 Shoul yuborgan odamlar Dovudni tutib olib ketishga kelishdi. — Dovud kasal, — dedi Mixal ularga.
15 So‘ng Shoul odamlarini yana jo‘natib: — Dovudni o‘z ko‘zlaringiz bilan ko‘ringlar, uni to‘shagi bilan bu yerga olib kelinglar, o‘ldiraman, — deb buyurdi.
16 Shoulning odamlari uyga kirdilar. Qarasalar, to‘shakda but, butning bosh tomonida echki junidan qilingan yostiq turibdi.
17 — Nimaga meni aldab, g‘animimni qochirib yubording? — deb so‘radi Shoul Mixaldan. — Dovud: “Qo‘yib yubor meni, bo‘lmasa, seni o‘ldiraman”, dedi, — deb javob berdi Mixal.
18 Qochib qutulgan Dovud Ramada yashayotgan Shomuilning yoniga ketdi. Shoul unga nima qilgan bo‘lsa, hammasini Shomuilga aytib berdi. Keyin Shomuil bilan birga Noyo‘t mahallasiga borib, o‘sha yerda qoldi.
19 Dovud Ramaning Noyo‘t mahallasida ekan, degan xabar Shoulga yetib keldi.
20 Shoul: “Dovudni tutib kelinglar”, deb odamlarini o‘sha yerga yubordi. Ular Shomuil boshchiligidagi payg‘ambarlar guruhining jo‘shib zikr tushayotganini ko‘rishdi. Shu payt Xudoning Ruhi Shoulning odamlarini ham qamrab oldi va ular ham jo‘shib zikr tushdilar.
21 Shoul bo‘lib o‘tgan voqealarni eshitgach, boshqa odamlarini yubordi. Bu yuborilganlari ham jo‘shib zikr tushdilar. Shoul uchinchi bor yana odamlarini jo‘natdi, ular ham jo‘shib zikr tushdilar.
22 Oxiri Shoulning o‘zi Ramaga qarab yo‘l oldi. Saxudagi katta sardoba bo‘yiga borib: — Shomuil bilan Dovud qayerda? — deb so‘radi. — Ramadagi Noyo‘t mahallasida, — dedi bittasi.
23 Shoul Ramadagi Noyo‘t mahallasiga ketayotganda, Xudoning Ruhi uni ham qamrab oldi. Noyo‘tga borguncha yo‘lma–yo‘l jo‘shib zikr tushib ketdi.
24 Kiyimlarini yechib tashlab, Shomuilning oldida ham jo‘shib zikr tushdi. Yerga yiqilganicha, bir kecha–kunduz yalang‘och ahvolda yotib qoldi. “Nahotki Shoul ham payg‘ambar bo‘lsa?!” degan matal ana shundan qolgan.
