Shohlar (birinchi kitob) 15 bob

1 Omolek xalqi bilan jang. 10 Xudo Shoulni rad etadi.

1 Bir kuni Shomuil Shoulga shunday dedi: — Egamiz senga moy surtib, O‘z xalqi Isroilning shohi qilish uchun meni sening oldingga yuborgan edi. Endi Egamizning so‘zlarini eshit.
2 Sarvari Olam shunday aytmoqda: “Isroil xalqiga qilgan yovuzliklari uchun Omolek xalqini jazolayman. Chunki Isroil xalqi Misrdan chiqayotganda, Omolek xalqi ularning yo‘lini to‘sib qo‘ygan edilar.
3 Endi borib, Omolek xalqiga hujum qil. Ularga qarashli hamma narsani tamoman yo‘q qilib tashla, hech narsasini ayama. Erkagu ayol, bolayu chaqa, molidan tortib qo‘yigacha, tuyasidan tortib eshagigacha hammasini o‘ldir.”
4 Shoul lashkarini Taloyim shahrida to‘plab sanab chiqdi. 200.000ta piyoda sipohi, Yahudodan ham 10.000ta sipohi bor ekan.
5 Shoul Omolek xalqiga qarashli bo‘lgan shaharga borib, soylikda pistirma qo‘ydi.
6 O‘sha yerdagi Xayin xalqiga quyidagi xabarni jo‘natdi: “Endi ketinglar, Omolek xalqini tark etinglar, tag‘in sizlarni ham ular bilan birga yo‘q qilib yubormayin. Isroil xalqi Misrdan chiqayotgan paytda, sizlar bizga yaxshilik qilgandingiz.” Shundan keyin Xayin xalqi Omolek xalqini tark etdi.
7 Shoul Xaviladan Misrning sharqidagi Shurgacha bo‘lgan joylardagi Omolek xalqini tor– mor qildi.
8 U Omolek shohi O‘gaxni tiriklayin qo‘lga olib, xalqini butunlay qirib tashladi.
9 Shoul va uning odamlari O‘gaxni hamda uning eng yaxshi qo‘y–mollarini, buzoq–qo‘zilarini, jamiki yaxshi narsalarini ayab, saqlab qolishdi. Ularni butunlay yo‘q qilib tashlashni istashmadi. Faqat arzimas, nuqsonli hayvonlarini yo‘q qilishdi.
10 Egamiz Shomuilga shu so‘zlarni ayon qildi:
11 “Shoulni shoh qilib tayinlaganimga pushaymonman. U Mendan yuz o‘girdi, amrlarimni bajo qilmadi.” Shomuil xafa bo‘lib, tun bo‘yi Egamizga yolvorib chiqdi.
12 Shomuil ertasi kuni saharda, Shoul bilan ko‘rishay, deb borsa, Shoul Karmil shahriga ketibdi. Bilsaki, u yerda o‘ziga bir yodgorlik o‘rnatibdi. Keyin Gilgalga qaytibdi.
13 Shomuil Shoulning oldiga kelganda, Shoul: — Egamiz sizni yorlaqasin! Men Egamizning amrini ado etdim, — dedi.
14 — Agar shunday bo‘lsa, qulog‘imga eshitilayotgan qo‘yning ma’rashi nimasi? Men eshitayotgan sigirning bo‘kirishi nimasi? — deb so‘radi Shomuil.
15 — Odamlarim Omolek xalqining hayvonlarini tortib oldi, — dedi Shoul, — Egangiz Xudoga qurbonlik qilish uchun qo‘y, sigirlarning eng saralarini ayab, saqlab qolishdi. Qolganlarini esa butunlay qirib tashladik.
16 — Shoshmay tur, bu kecha Egamizning menga nimalar aytganini senga bildirib qo‘yayin, — dedi Shomuil. — Ayting, — dedi Shoul.
17 Shomuil gapida davom etdi: — O‘zingni kichik deb sanasang–da, Isroil xalqining yo‘lboshchisi bo‘lmadingmi?! Egamiz senga moy surtib tanlab, Isroilga shoh qilmadimi?!
18 U senga: “Bor, o‘sha gunohkor Omolek xalqini butunlay qirib tashla, hammasini yo‘qotmaguningcha, ular bilan jang qil”, deb amr bergan edi–ku.
19 Nega endi Egamizning amriga itoat etmading?! Nima uchun o‘ljaga tashlanib, Egamiz oldida qabihlik qilding?!
20 — Axir, men Uning amrlariga itoat qildim–ku! — dedi Shoul. — Men, Egamiz amr berganiday, bordim. Omolek shohi O‘gaxni bu yerga olib keldim. Omolek xalqini esa butunlay qirib tashladim.
21 Odamlarim Gilgalda Egangiz Xudoga qurbonlik qilaylik, deb qirib tashlanishi kerak bo‘lgan o‘ljadan eng sara mol–qo‘ylarni olishdi, xolos.
22 Shomuil shunday javob berdi: “Kuydiriladigan va boshqa qurbonliklardan ko‘ra, Egamiz O‘ziga itoat etganlardan shod bo‘lmasmi?! Ha, itoat etish — qurbonlik so‘yishdan yaxshi, Xudoga itoatkorlik — qo‘chqorlar yog‘idan a’loroqdir.
23 O‘zboshimchalik — sehr–jodu singari gunoh, Itoatsizlik esa but–sanamga bosh egish bilan tengdir. Sen Egamizning amrini rad etding, Egamiz ham sening shohligingni rad etdi.”
24 — Gunoh qildim! — dedi Shoul. — Ha, Egamizning amriga ham, sizning so‘zlaringizga ham xilof ish tutdim. Xalqdan hayiqqanim uchun, ularning gapiga kirdim.
25 Endi yolvoraman: gunohimdan o‘ting, men bilan birga qaytib boring, Egamizga sajda qilayin.
26 — Sen bilan bormayman, — dedi Shomuil. — Chunki sen Egamizning amrini rad etding, Egamiz ham, Isroilga shoh bo‘lmasin, deb seni rad etdi.
27 Shomuil burilib, ketmoqchi bo‘lgan edi, Shoul uning ridosi etagidan ushlab qoldi. Rido yirtildi.
28 — Rido yirtilgani singari, Egamiz ham bugun Isroil shohligini qo‘lingdan tortib olib, sendan ko‘ra, boshqa yaxshirog‘iga berdi, — dedi Shomuil.
29 — Isroilning barhayot Xudosi yolg‘on so‘zlamas, fikrini ham o‘zgartirmas. U inson emaski, fikrini o‘zgartirsa.
30 — Gunoh qildim, — dedi Shoul, — endi xalqimning oqsoqollari oldida, Isroil xalqi oldida meni beobro‘ qilmang. Shuning uchun men bilan birga qaytib boring, Egangiz Xudoga sajda qilayin.
31 Shomuil Shoul bilan birga orqaga qaytib bordi. Shoul Egamizga sajda qildi.
32 Shomuil: — Omolek shohi O‘gaxni mening oldimga olib kelinglar! — deb buyurdi. O‘gaxni bog‘langan holda, Shomuilning oldiga olib kelishdi. O‘gax o‘zicha: “O‘lim xavfi aniq o‘tib ketdi”, deb o‘yladi.
33 Lekin Shomuil: — Qiliching ayollarni farzandidan qanday judo qilgan bo‘lsa, sening onang ham ayollar orasida befarzand bo‘lsin! — dediyu, O‘gaxni Egamizning oldida Gilgalda qilich bilan chopib tashladi.
34 Shundan so‘ng Shomuil Ramaga, Shoul esa Givoga — uyiga ketdi.
35 Shomuil umrining oxirigacha Shoulni boshqa ko‘rmadi, lekin u Shoulni deb g‘amgin bo‘lib yurdi. Egamiz esa Shoulni Isroil shohi qilganidan pushaymon edi.