Matto Muqaddas xushxabar 9 bob

1  Iso sholni sog‘aytiradi. 9 Iso Mattoni chaqiradi. 14 Ro‘za tutish haqida savol. 18 Tirilgan qiz, sog‘aygan ayol. 27 Iso ikkita ko‘r odamga shifo beradi. 32 Iso soqov odamga shifo beradi. 35 Hosil mo‘l, ishchilar oz.

1 Iso qayiqqa tushib, ko‘lning narigi tomonidagi Kafarnahum shahriga suzib bordi. U o‘sha paytda Kafarnahumda yashardi.
2 Iso shaharga kirishi bilanoq bir necha kishi Uning oldiga to‘shakda yotgan bir shol odamni ko‘tarib keldilar. Iso ularning ishonchini ko‘rib, sholga: — Dadil bo‘l, o‘g‘lim, gunohlaring kechirildi, — dedi.
3 Shunda Tavrot tafsirchilaridan ba’zilari o‘zlaricha: “Bu Odam kufrlik qilyapti–ku!” — deyishdi.
4 Ularning bu o‘y–fikrlarini bilgan Iso dedi: — Nega sizlar bunday yomon narsalarni o‘ylaysizlar?
5 Qaysi biri osonroq? “Gunohlaring kechirildi!” deb aytishmi, yoki: “O‘rningdan turib yur!” deb aytishmi?
6 Inson O‘g‘liga yer yuzida gunohlarni kechirish hokimiyati berilgan. Hozir shuni bilib olasizlar. Iso shunday dedi–yu, sholga: — O‘rningdan tur! To‘shagingni olib, uyingga bor! — deb buyurdi.
7 Shol o‘rnidan turib, uyiga ketdi.
8 Olomon bu voqeani ko‘rib, qo‘rqib ketdi. Ular inson zotiga bunday hokimiyat bergan Xudoni ulug‘ladilar.
9 Iso yo‘lda davom etarkan, soliq yig‘adigan joyda o‘tirgan Mattoni ko‘rib qoldi. Iso unga: — Ortimdan yur! — dedi. Matto o‘rnidan turib, Isoga ergashdi.
10 Bir ozdan keyin Iso Mattoning uyida mehmon bo‘ldi. Ko‘p soliqchilar va gunohkorlar kelib, Iso va Uning shogirdlari bilan birga dasturxon atrofiga o‘tirdilar.
11 Farziylar buni ko‘rib, Isoning shogirdlaridan: — Nega Ustozingiz soliqchilaru gunohkorlar bilan birga yeb–ichib o‘tiribdi? — deb so‘radilar.
12 Iso bu gapni eshitib, ularga shunday javob berdi: — Sog‘lar emas, xastalar tabibga muhtojdir.
13 Boringlar–da, Tavrotdagi: “Men qurbonlik emas, rahm–shafqat istayman”, degan oyatning ma’nosini o‘rganib kelinglar. Axir, Men solihlarni emas, gunohkorlarni tavbaga chaqirgani kelganman.
14 Bir kuni Yahyoning shogirdlari Isoning oldiga kelib, shunday savol berdilar: — Bizlar va farziylar ko‘p ro‘za tutamiz, nega Sizning shogirdlaringiz ro‘za tutmaydilar?
15 Iso ularga dedi: — Kuyov davrada bo‘lganda to‘ydagi mehmonlar qayg‘uradimi? Biroq ular kuyovdan judo bo‘ladigan kunlar keladi, ana o‘shanda ro‘za tutadilar.
16 Hech kim eski kiyimga yangi matodan yamoq solmaydi. Chunki yangi yamoq eski kiyimni battar yirtib yuboradi.
17 Shuningdek, yangi sharobni ham eski meshga quymaydilar. Chunki mesh yorilib ketadi, sharob ham to‘kiladi, mesh ham nobud bo‘ladi. Aksincha, yangi sharobni yangi meshga quyadilar, shunda unisi ham, bunisi ham saqlanib qoladi.
18 Iso ularga bu so‘zlarni aytib turganda, bir sinagoga oqsoqoli kelib qoldi. U Isoning oldida tiz cho‘kib, shunday deb yolvordi: — Qizim hozirgina vafot etdi. Yuring, qizimga qo‘lingizni tekkizing, u tirilib ketadi.
19 Iso o‘rnidan turib, shogirdlari bilan o‘sha odamning orqasidan bordi.
20 Shu payt o‘n ikki yildan beri qon ketishidan azob chekayotgan bir ayol Isoning orqasidan kelib, Uning kiyimi etagiga qo‘l tekkizdi.
21 U o‘zicha: “Agar kiyimiga bir tegib olsam, sog‘ayib ketaman”, — deb o‘ylagan edi.
22 Iso orqasiga o‘girildi. Ayolni ko‘rib, dedi: — Dadil bo‘l, qizim, ishonching seni sog‘aytirdi. Ayol shu zahoti dardidan xalos bo‘ldi.
23 Iso sinagoga oqsoqolining uyiga yetib borganda, nay chaluvchilarni va dod–faryod qilayotgan olomonni ko‘rdi.
24 Iso: — Hammalaringiz chiqinglar! — deb buyurdi. — Qizcha o‘lmagan, u uxlab yotibdi. Odamlar Isoning ustidan kulishdi.
25 Olomon tashqariga chiqarilgandan so‘ng Iso ichkariga kirib, qizchaning qo‘lidan ushladi. Qizcha o‘rnidan turib ketdi.
26 Bu xabar butun atrofga yoyildi.
27 Iso u yerdan jo‘nab ketayotganda, ikki ko‘r Uning orqasidan ergashgancha dod solib: — Ey Dovud O‘g‘li Iso, bizlarga rahm qiling! — deb faryod qilishardi.
28 Iso uyga kirganda, ko‘rlar Uning yoniga kelishdi. Iso ulardan so‘radi: — Sizlarga shifo bera olishimga ishonasizlarmi? — Ha, Hazrat! — deb javob berishdi ular.
29 Shunda Iso ularning ko‘zlariga qo‘lini tekkizib: — Sizlarning ishonchingizga yarasha bo‘lsin, — dedi.
30 Ularning ko‘zlari ochilib ketdi. Iso ularga: — Buni hech kim bilmasin! — deb qat’iy ogohlantirdi.
31 Ammo ular o‘sha yerdan chiqiboq, butun atrofga Iso haqida ovoza qildilar.
32 Ular ketgandan keyin, Isoning oldiga jin chalgan bir soqovni olib kelishdi.
33 Iso jinni quvib chiqargandan keyin, soqov tilga kirdi, xalq esa hayratda qolib: — Isroilda bunday hodisa hech qachon bo‘lmagan, — dedi.
34 Ammo farziylar shunday derdilar: — U ins–jinslar hukmdorining kuchi bilan jinlarni quvib chiqaryapti.
35 Iso hamma shaharu qishloqlarga borib, sinagogalarda ta’lim berardi, Xudoning Shohligi to‘g‘risidagi Xushxabarni e’lon qilib, odamlarning turli xastaligu dardlariga shifo berardi.
36 Iso olomonni ko‘rib, ularga achinib ketdi, chunki ular cho‘ponsiz qo‘ylarday dovdiragan va holdan toygan edilar.
37 Shunda Iso shogirdlariga dedi: — Hosil mo‘l, ammo ishchilar oz.
38 Shuning uchun hosil Egasidan: “Hosilingni yig‘ib olishga yana ishchilar yubor”, deb so‘ranglar.