7 Xudoning cho‘ponini o‘ldirish haqidagi amr.
Zakariyo 13 bob
1 Sarvari Olam shunday aytmoqda: “O‘sha kuni Dovud avlodi va Quddus aholisi uchun bir favvora ochiladi. Bu favvora ularning barcha gunohlari va nopokliklarini tozalaydi.
2 O‘sha kuni Men bu yurtdan barcha butlarni yo‘q qilaman. Hatto ularning nomlari ham unutiladi. Men bu yurtdan yana soxta payg‘ambarlarni va ularni ilhomlantiradigan nopok ruhni olib tashlayman.
3 Agar yana soxta payg‘ambar chiqsa, o‘z ota–onasi unga shunday deydi: — Sen endi yashamaysan, chunki sen Egamiz nomidan yolg‘on gaplarni gapiryapsan. O‘sha payg‘ambar yana bashorat qilganda o‘z tuqqan ota–onasi uni nayza sanchib o‘ldiradi.
4 O‘sha kuni payg‘ambarlarning har biri o‘zlarining bashoratlaridan uyatga qoladilar. Ular endi xalqni aldab payg‘ambarlarning junli kiyimlarini kiymaydilar.
5 Endi ular: — Men payg‘ambar emasman, men yerga ishlov beraman. Yoshligimdan bir kishining xizmatidaman, — deydilar.
6 Agar birortasi ulardan: — Ko‘kragingizdagi yaralar qayerdan kelgan? — deb so‘rasa, ularning javobi quyidagicha bo‘ladi: — Men bu yaralarni do‘stlarimning uyida orttirdim.”
7 Sarvari Olam shunday demoqda: “Qani, qo‘zg‘algin, ey qilich! Menga yaqin bo‘lganga, Mening O‘z cho‘ponimga qarshi chiq. Cho‘ponga hamla qilgin, Shunda qo‘ylar har yoqqa sochilib ketadi, Men qo‘zichoqlarga qarshi qo‘limni ko‘taraman.
8 Butun yurtda xalqning uchdan ikki qismi halok bo‘ladi, — deb aytmoqda Egamiz. — Uchdan bir qismi esa tirik qoladi.
9 Men mana shu qolgan uchdan bir qismini Olovdan o‘tkazganday qilaman. Ularni kumushni toblaganday toblayman, Oltinni sinaganday sinayman. Ular Menga iltijo qiladilar, Men esa ularga javob beraman. ‘Ular Mening xalqimdir’, deyman Men. Ular esa: ‘Egamiz bizning Xudomizdir’, deb aytishadi.”
