1 Naynavoning qismati.
Noxum 3 bob
1 Holingga voy, ey qo‘li qon shahar! O‘taketgan makkor, o‘ljaga to‘lgan shahar! U yerdagi qotilliklar hech tugamas!
2 Quloqqa chalinar qamchilarning vizillashi, G‘ildiraklarning taraq–turug‘i, Yelayotgan ot tuyoqlarining tovushi, Jang aravalarning gumburlashi!
3 Jangga kirmoqda otliq sipohlar, Yalt–yult etmoqda qilichlar, Yarqiramoqda nayzalar, Uyilib ketdi o‘liklar, Uyum–uyum bo‘ldi jasadlar, Murdalarning son–sanog‘i yo‘q. Qoqilishar jasadlarga odamlar!
4 Ey Naynavo, o‘zingni buzuq fohishaday tutding, Suyuqoyoq jodugarday odamlarni rom qilding, Buzuqliging bilan xalqlarni qul qilding, Sehr–jodularing bilan o‘zingga og‘dirding.
5 “Men senga qarshiman! — deb aytmoqda Sarvari Olam. — Men ko‘ylagingni ko‘tarib, Xalqlarga yalang‘och tanangni ko‘rsataman, Ellar oldida sharmandangni chiqaraman.
6 Ustingdan axlat yog‘dirib, seni xo‘rlayman. Odamlarga sen tomosha bo‘lasan.
7 Seni ko‘rganlar orqaga chekinib, shunday deyishar: ‘Naynavo vayron bo‘ldi! Kim unga achinar ekan?!’ Seni yupatadigan hech kim yo‘q!”
8 No‘ shahridan sening ortiq joying bormidi?! O‘sha shahar Nil daryosi bo‘yida joylashgandi, Suvlar qurshovida turgandi, Daryo — uning istehkomi, Suvlar — himoyasi bo‘lgandi.
9 Habashistonu Misr uning ustidan hukmronlik qilardi, Kuchining chek–chegarasi yo‘q edi. Fut bilan Liviya uning ittifoqdoshlari edi.
10 Shunday bo‘lsa–da, No‘ shahrining aholisi surgun qilindi, Odamlari asirlikka olib ketildi, Har bir ko‘chaning boshida Toshga urib o‘ldirildi go‘daklari, Aslzodalari uchun qur’a tashlandi, Barcha zodagonlari zanjirband bo‘ldi.
11 Ey Naynavo, sen ham mast bo‘lib, gandiraklab qolasan, Bekinasan, dushmanlaringdan qochib, panoh izlaysan.
12 Sening hamma qal’alaring Mevasi pishgan anjir daraxtiga o‘xshar. Anjirni silkitsang, Anjirlar xo‘randaning og‘ziga tushar.
13 Lashkaringga bir qarasang–chi! Xotin kishidan farqi yo‘q–ku ularning. Yurtingning darvozalari yov uchun keng ochildi, Darvozalarning tambalarini olov yo‘q qildi.
14 Qamalga tayyorlangin! Suvga to‘ldir idishlaringni! Mustahkamla qo‘rg‘onlaringni! Oyoq bilan ezgin loyni, Tayyorla tezroq qoliplaringni!
15 Baribir olov seni yamlab yuborar, Chigirtka ekinlarni qirtishlaganday, Qilich seni qirib tashlar. Chigirtkaday ko‘payaver!
16 Savdogarlaringni osmondagi yulduzlardan ham ko‘p qilding, Biroq ular chigirtkaday yurtingni talashar, So‘ng qanot qoqib uchib ketishar.
17 Sovuq kunda devorlarga qo‘nadigan, Quyosh chiqqach esa uchib yo‘q bo‘ladigan Chigirtkadaydir sening posbonlaring, Chigirtka galasidaydir sening a’yonlaring. Ular qayerga g‘oyib bo‘lganini bilmaydi hech kim.
18 Ey Ossuriya shohi, Cho‘ponlaringning ko‘zi yumilgan, Yo‘lboshchilaring abadiy uyquga ketgan, Sening xalqing tog‘larga tarqalgan, Ularni yig‘adigan biror kimsa yo‘q.
19 Sening yarangni davolab bo‘lmas, Jarohating halokatlidir. Bu haqda xabar topgan hamma odamlar Xursandligidan chapak chalar. Zotan hech kim cheksiz zulmingdan Qochib qutula olmagan.
