Юҳаннога Кўрсатилган Ваҳий 19 bob

1 Бундан кейин осмонда катта оломоннинг ғала-ғовурига ўхшаш баланд овозлар эшитдим: «Ҳаллелуя! Худойимизга тегишлидир нажоткорлик, улуғворлик, куч ва қудрат.
2 Унинг ҳукми ҳақ ва тўғридир. Ер юзини ўз зиноси билан бузган буюк фоҳишани У ҳукм қилди, Ўз қулларининг хунини ундан олди».
3 Иккинчи марта дедилар: «Ҳаллелуя! Бобилнинг дуди абадулабад бурқирагай».
4 Шу пайт йигирма тўрт нафар оқсоқол ва тўрт жондор ўзларини ерга ташлаб: «Омин! Ҳаллелуя!» – дея тахтда ўтирган Худога сажда қилдилар.
5 Кейин тахтдан бир овоз келди: «Эй Худойимизнинг барча қуллари, Ундан қўрқувчи каттаю кичиклар, Унга ҳамду сано айтинглар!»
6 Сўнгра кўп халойиқ, шовуллаган сувлар, гумбурлаган момақалдироққа ўхшаш садолар эшитдим. Улар шундай дерди: «Ҳаллелуя! Ҳар нарсага қодир Худойимиз, Сарвари коинот Шоҳ ўрнини олди.
7 Унинг иззат-ҳурматини бажо келтирайлик, Севиниб хурсанд бўлайлик! Қўзининг никоҳ соати етди, Унинг келини ўзини ҳозирлади».
8 Кийиниш учун келинга пок, оппоқ шойи берилди. Шойи – азиз-муқаддасларнинг солиҳлигидир.
9 Сўнг фаришта менга: – Ёз! – деди, – Қўзининг никоҳ оқшомига чақирилганлар бахтиёрдир! Яна менга: – Булар Худонинг ҳақ сўзларидир, – деди.
10 Мен унга сажда қилиш учун оёқларига йиқилдим. Лекин у менга шундай деди: – Зинҳор бу ишни қилма! Мен сенинг ҳамкорингман, шунингдек, Исонинг шоҳиди бўлган ҳамма биродарларингнинг ҳамкориман. Худога сажда қил! Зеро Исога шоҳидлик пайғамбарлик руҳи билан тенгдир.
11 Бундан кейин осмон очилиб, у ерда бир оқ от турганини кўрдим. Отлиқнинг исми Содиқ ва Ҳақ эди. У одилона ҳукм чиқариб, жанг қилади.
12 Унинг кўзлари олов алангасидай. Бошида кўп тожи бор, пешанасига эса Ўзидан бошқа ҳеч ким билмайдиган бир исм ёзилган.
13 У қонга бўялган кийим кийган, Унга «Худонинг Каломи» деб ном берилган эди.
14 Пок, оппоқ шойи кийган самовий қўшинлар оқ отда Унинг кетидан борарди.
15 Халқларга шикаст бериш учун Унинг оғзидан бир кескир шамшир чиқиб турарди. Қўлида темир таёқ билан уларни боқадиган Ўшадир. Ҳар нарсага қодир Худонинг қайноқ қаҳр-ғазаб шаробини тайёрлашга мосланган чархни Ўзи босади.
16 Унинг кийими ва белида шундай бир исм ёзилган: «Ҳокимларнинг Ҳокими – Шоҳаншоҳ».
17 Шундан сўнг қуёш устида турган бир фариштани кўрдим. У баланд овоз чиқариб, осмон ўртасидан учиб бораётган барча қушларга шундай хитоб қилди: «Худонинг буюк базмига келинглар!
18 Шоҳлар, саркардалар, кучлилар мурдасини, оту отлиқлар мурдасини, ҳамма эркину тутқинлар, каттаю кичиклар мурдасини хомталаш қилиш учун тўпланинглар!»
19 Шундан кейин мен ҳайвонни, ер юзи шоҳларини, уларнинг қўшинларини кўрдим; улар от минган Чавандоз билан Унинг қўшинларига қарши жанг қилиш учун бир ерга тўпланган эдилар.
20 Ҳайвон ва унинг олдида ғаройиботлар қилган сохта пайғамбар асир тушдилар. Ҳайвоннинг тамғасини қабул қилиб, унинг тасвирига сажда қилганларни ўз ғаройиботлари билан алдаган сохта пайғамбар ана шу эди. Ҳар иккови ҳам олтингугурт билан ёнаётган оташ кўлига тириклайин ташланди.
21 Бошқалар эса от минган Чавандознинг оғзидан чиққан шамшир билан ўлдирилди. Ҳамма қушлар уларнинг гўштини еб тўйди.