Юҳаннога Кўрсатилган Ваҳий 18 bob

1 Бундан кейин улуғ салтанат соҳиби бошқа бир фариштанинг осмондан тушаётганини кўрдим. Унинг улуғворлигидан ер юзи ёришиб кетди.
2 У кучли бир нидо билан бундай деди: «Вайрон бўлди! Вайрон бўлди буюк Бобил! У жинларнинг макони, ҳар турли ёмон руҳнинг паноҳи, Ҳар қандай мурдору манфур қушнинг паноҳи бўлди.
3 У барча халқларга ўзининг қайноқ фаҳшу зино шаробидан ичирган эди. Ер юзи подшоҳлари у билан зинокорлик қилган эди, Ер юзи савдогарлари унинг сафолару дабдабаларидан бойиб кетдилар».
4 Шу пайт осмондан бошқа бир овоз эшитдим. У дедики: «Эй халқим, ундан чиқиб кетинг! Шерик бўлманг унинг гуноҳларига, Дучор бўлманг-да балоларига!
5 Кўккача бориб етди-ку унинг гуноҳи, Худо эслади унинг ноҳақликларини.
6 Бобил сизга қандай сазо берган бўлса, Сиз ҳам унга шундай сазо беринг! Қилмишига яраша унга икки баробар сазо беринг! Ўзи тайёрлаган ичимликдан икки баробар тўлдириб унга ичиринг!
7 У нақадар кеккайиб дабдаба сурган бўлса, Унга шу қадар азоб ва ғам-ғусса орттиринг! У ўзича: „Тул эмас, мен маликаман, Ғам-ғусса ҳам кўрмайман“, – деб айтди-ку.
8 Шу боис унинг тақдиридаги балою офатлар – Ўлим, ғам-ғуссаю қаҳатчиликлар Бир куннинг ўзида қўпажак. У ўтда ёқилиб кул бўлажак. Қудратлидир уни ҳукм қилгувчи Худойи Таоло».
9 Бобил билан зино қилиб, кайф-сафо сурган ер юзи подшоҳлари ундаги ёнғин тутунини кўриб, унинг ҳолига бўзлаб йиғлайдилар.
10 Бобилнинг азоб-уқубати даҳшатидан қўрқиб, узоқда туриб дейдилар: «Вой, сенинг ҳолингга вой! Эй буюк шаҳар, мустаҳкам Бобил! Бир соатдаёқ сенга жазо келди!»
11 Ер юзи савдогарлари ҳам унинг ҳолига йиғлаб мотам тутадилар. Чунки уларнинг молларини энди ҳеч ким сотиб олмайди.
12 Олтин, кумуш, жавоҳирот ва марваридлар; атласу шойи, арғувону қирмизи газламалар; ҳар турли хушбўй ёғочлар, фил суягидан ясалган ҳар хил буюмлар; энг қимматбаҳо ёғочдан, мисдан, темирдан ва мармардан ясалган турли буюмлар;
13 долчин, атирлар, хушбўй тутатқилар, мойлар ва смолалар, шароб, зайтун ёғи, сара ун ва буғдойлар; қорамол ва қўйлар, отлару аравалар, шунингдек, одамларнинг жонини ҳам, танини ҳам сотиб оладиган бошқа ҳеч ким бўлмайди.
14 Сен жондан яхши кўрган мевалар қўлингдан кетди. Бутун давлату шавкатинг ном-нишонсиз йўқ бўлиб кетди.
15 Бу моллар билан савдо-сотиқ қилиб, бойиб кетган савдогарлар Бобилнинг азоб-уқубат даҳшатидан қўрқиб, узоқда турганларича йиғлаб, зорлаб, дейдилар:
16 «Аҳволингга вой, вой! Шойи, атлас, қирмизи кийимлар ила ясанган, Олтин, жавоҳирот, марваридлар ила безанган буюк шаҳар!
17 Шундай бойлигинг бир соатдаёқ йўқ бўлиб кетди». Ҳар бир дарға, кемачи ва кема йўловчиси, денгизда савдо-сотиқ қилувчиларнинг ҳаммаси узоқда турганларича,
18 шаҳардаги ёнғиндан ўрлаётган дудга қараб: «Қандай шаҳар бу буюк шаҳарга ўхшайди?!» – деб фарёд чекардилар.
19 Улар бошларига кул сочиб, фарёд чекиб, инграб дод солардилар: «Вой ҳолингга, вой, эй буюк шаҳар! Денгиздаги кемаларга эга бўлганларнинг ҳаммаси сенинг қимматбаҳо молларингдан бойиган эди. Эндиликда у бир соатдаёқ харобага айланди!»
20 Шодланинг унинг ҳолига, эй осмон, Эй азиз-муқаддаслар, ҳаворийлару набилар! Зеро Худо уни ҳукм қилиб, ўчингизни олди.
21 Кейин кучли бир фаришта тегирмон тошига ўхшаш катта тошни кўтариб денгизга улоқтирди-да, шундай деди: «Мана шундай шиддат-ла қулаб тушгуси Буюк шаҳар Бобил! Энди у асло қад кўтармас.
22 Чангчилар, ашулачилар, найчию сурнайчилар овози энди эшитилмас сенда. Энди санъат ҳам, санъаткор ҳам сендан чиқмас. Тегирмон чархининг товуши ҳам асло эшитилмагай сенда.
23 Энди чироқ ҳам сенга шуъла сочмас, Куёв билан келиннинг овози ҳам келмагай сендан. Савдогарларинг ер юзининг катта аъёнлари эди, Сеҳргарлигинг билан бутун халқлар алданган эди».
24 Пайғамбарлар, азиз-муқаддаслар ва ер юзида ўлдирилганларнинг ҳаммасининг қони Бобилдан топилди.