Матто баён этган Муқаддас Хушхабар 27 bob

1 Тонг отгач, олий руҳонийлар билан халқ оқсоқоллари жамиси кенгашиб, Исони ўлим жазосига маҳкум қилишга келишдилар.
2 Исони боғладилар ва олиб бориб, вилоят ҳокими Пўнтий Пилатга топширдилар.
3 Хоин Яҳудо эса Исонинг маҳкум этилганини билиб, пушаймон бўлди ва ўттиз кумуш тангани олий руҳонийлар билан оқсоқолларга қайтариб бериб:
4 – Мен хоинлик қилдим, бегуноҳ қон тўкилишида айбдорман, – деди. Улар эса: – Бундан бизларга нима? Яна ўзинг биласан! – дейишди.
5 Шунда Яҳудо кумуш тангаларни маъбад ичига улоқтириб юборди-да, у ердан чиқиб бориб, ўзини осиб ўлдирди.
6 Олий руҳонийлар тангаларни териб олиб: «Бу пул қон нархидир, уни маъбаднинг хазинасига қўшиш мумкин эмас», – дейишди.
7 Ўзаро келишиб, бу пулга бегоналар кўмиладиган қабристон учун Кулол Ерини сотиб олдилар.
8 Шунинг учун у ер бугунгача «Қон Ери» деб аталади.
9 Шу йўсин Еремия пайғамбарга ваҳий бўлган ушбулар бажо бўлди: «Исроил ўғиллари Унга баҳо бериб қўйган Ўттиз кумуш тангани олиб,
10 Худованд менга буюргани каби, Кулол Ерин сотиб олдилар».
11 Исо ҳокимнинг ҳузурида турди. Ҳоким Ундан сўради: – Сен яҳудийларнинг Подшоҳимисан? – Ўзинг айтдинг, – деди унга Исо.
12 Олий руҳонийлар ва оқсоқоллар Уни айблаганларида, У ҳеч нарса деб жавоб бермади.
13 Шунда Пилат Унга: – Эшитмаяпсанми, Сенинг бўйнингга қанча айблар қўйишяпти! – деди.
14 Лекин Исо бу гапларга ҳам бирон жавоб қайтармади. Ҳоким эса жуда ҳайрон бўлди.
15 Ҳар Фисиҳ байрамида ҳоким халқ истаган бир маҳбусни озод қилиш одати бор эди.
16 Ўша кез қамоқда ном чиқарган Барабба исмли банди бор эди.
17 Халқ тўплангач, Пилат уларга хитоб қилиб сўради: – Сизлар кимни озод қилишимни истайсизлар? Бараббаними, ёки Масиҳ аталмиш Исоними?
18 Улар Исони кўролмасликдан тутиб берганларини у билар эди.
19 У ҳакамлик курсисида ўтирганда, хотинидан хабар келди: «У солиҳ Одам билан сенинг ишинг бўлмасин. Чунки бу тунда мен тушимда У туфайли кўп азобда қолдим».
20 Аммо олий руҳонийлар ва оқсоқоллар бўлса, Бараббани озод этиш, Исони эса йўқ қилишни сўрашлари учун оломонни қайраб қўйдилар.
21 Ҳоким яна уларга хитоб қилди: – Сизлар икковидан қай бирини озод қилишимни истайсизлар? – Бараббани! – деб жавоб беришди.
22 Пилат уларга деди: – Унда мен Масиҳ аталган Исони нима қилай? – Хочга михлансин! – дейишди бир оғиздан.
23 – У нима ёмонлик қилган экан? – сўради ҳоким. Лекин улар овозларини яна баландроқ кўтариб: – Хочга михлансин! – деб қичқиришди.
24 Пилат ҳеч нарса ёрдам бермаётганини, аксинча шов-шув янада кучайиб бораётганини кўргач: – Мен бу солиҳ Одамнинг қони тўкилаётганидан бегуноҳман. Бу ишни ўзларингиз кўриб чиқинглар! – деди-да, оломоннинг кўз олдида сув олиб, қўлларини чайди.
25 Бутун халқ бунга жавобан: – Унинг қони бизларнинг ва болаларимизнинг гарданидадир! – дейишди.
26 Шундан сўнг Пилат уларга Бараббани чиқариб юборди. Исони эса савалатгандан кейин хочга михлаш учун аскарларга топширди.
27 Шундан сўнг ҳокимнинг аскарлари Исони ҳукумат қароргоҳига олиб бориб, бутун бўлинмани Унинг бошига тўпладилар.
28 Унинг кийимларини ечиб, эгнига тўқ қизил яктак кийдирдилар.
29 Тиканлардан тож ўриб, бошига кийгиздилар. Ўнг қўлига қамиш бериб, Унинг олдида тиз чўкканча: «Яшавор, эй, яҳудийларнинг Подшоҳи!» – деб масхара қилдилар.
30 Унга тупурганларича қамишни олиб, бошига урдилар.
31 Масхаралаб бўлишгандан сўнг эгнидан яктакни ечиб, Ўзининг кийимларини кийдирдилар ва хочга михлаш учун олиб кетдилар.
32 Улар чиқиб кетаётганларида, киринеялик Симун деган кишини учратиб қолдилар. Уни Исонинг хочини кўтариб боришга мажбур қилдилар.
33 «Бошсуяги» маъносини берувчи Гўлгота деган жойга келдилар.
34 Шунда Исога ичиш учун зардоб аралаштирилган шароб бердилар. Исо уни татиб кўргач, ичгиси келмади.
35 Сўнг Уни хочга михлаб қўйдилар. Кийимлари учун қуръа ташлаб, ўзаро бўлишиб олдилар.
36 Кейин шу ернинг ўзида ўтирганча, Уни қўриқлаб турдилар.
37 Унинг боши узра бир тахтачага: «Яҳудийларнинг Подшоҳи Исо – Будир» деган айбномани ёзиб қўйдилар.
38 Исо билан бирга икки қароқчини ҳам – бирини Унинг ўнг томонида, иккинчисини эса сўл томонида хочга михлаб қўйдилар.
39 Ўтиб кетаётганлар бошларини чайқаганча, Исони ҳақоратлашарди:
40 – Ҳей маъбадни бузиб уч кун ичида тиклайдиган! Ўзингни Ўзинг қутқар-чи! Агар Сен Худонинг Ўғли бўлсанг, қани хочдан тушиб кўр-чи!
41 Олий руҳонийлар, уламолар ва оқсоқоллар ҳам барчаси бунга қўшилишиб, Уни масхаралай кетдилар:
42 – Бошқаларни қутқарди, Ўзини эса қутқара олмайди! Агар У Исроилнинг Подшоҳи бўлса, энди хочдан тушиб кўрсин, шунда биз Унга ишонамиз.
43 У Худога ишонарди-ку. Агар У Худонинг азизи бўлса, ҳозир қутқариб олсин-чи! Чунки У: «Мен Худонинг Ўғлиман», – деган.
44 Исо билан бирга хочга михланган қароқчилар ҳам Уни шундай сўкар эдилар.
45 Тушдан бошлаб соат учгача бутун ерни қоронғилик қоплади.
46 Соат учларда Исо баланд овоз билан: – Эли, Эли, ламо шавақтани? яъни «Тангрим, Тангрим, нега Мени ташлаб қўйдинг?» – деб фарёд қилди.
47 У ерда турганлардан баъзилари буни эшитиб: – У Илёсни чақиряпти-ку, – дейишди.
48 Улардан бири дарҳол югуриб, шимгични олиб келди-да, уни сиркага ботириб, қамишнинг учига илганча, Исога ичишга узатди.
49 Бошқалари эса: – Тўхта кўрайлик-чи, Илёс келиб Уни қутқарармикан, – дейишди.
50 Исо эса яна бир бор қаттиқ оҳ уриб, жон берди.
51 Шу ондаёқ маъбаддаги парда юқоридан пастгача иккига бўлиниб, йиртилиб кетди. Ер ларзага келди, тошлар ёрилди.
52 Қабрлар очилиб, талай раҳматли азизу авлиёларнинг жасадлари тирилиб кетди.
53 Улар қабрларидан чиқиб, Исо қайта тирилганидан кейин табаррук шаҳарга кириб, кўпларга кўриндилар.
54 Исони қўриқлаб турган юзбоши билан ёнидаги аскарлар зилзилани ва содир бўлаётган барча ишларни кўриб, ваҳимага тушдилар-да: – Ҳақиқатан ҳам бу Худонинг Ўғли экан! – дедилар.
55 Жалиладан бошлаб Исога эргашиб хизмат қилиб келган кўпгина аёллар ҳам узоқдан қараб турган эдилар.
56 Уларнинг орасида магдалалик Марям, Ёқуб билан Юсуфнинг онаси Марям ҳамда Забадий ўғилларининг онаси бор эди.
57 Оқшом тушгач, Ариматея шаҳридан бўлган Юсуф исмли бир бой одам келди. Ўзи ҳам Исонинг шогирди эди.
58 У Пилатнинг олдига бориб, Исонинг жасадини сўради. Шунда Пилат жасадни унга беришни буюрди.
59 Юсуф жасадни олиб, уни тоза кафанга ўради
60 ва ўзининг қояда йўнилган янги қабрига қўйди. Кейин қабрнинг оғзига катта бир тошни юмалатиб келтириб қўйди-да, жўнади.
61 Магдалалик Марям билан бошқа Марям эса шу ерда, қабрнинг рўпарасида ўтирган эдилар.
62 Тайёргарлик кунининг эртасига олий руҳонийлар ва фарзийлар Пилатнинг ҳузурига тўпланишиб:
63 – Тақсир! – дейишди, – Ўша алдамчи ҳали тириклигида: «Уч кундан кейин қайта тириламан», – дегани эсимизга тушди.
64 Шунинг учун уч кунгача қабрни қоровуллашни буюрсангиз, токи Унинг шогирдлари кечаси келиб Уни ўғирлаб кетишмасин ва халққа: «У қайта тирилди», – деб айтишмасин. Йўқса, охирги алдов биринчисидан баттар бўлади.
65 Пилат уларга: – Мана, соқчилар бўлинмаси ўзларингизнинг ихтиёрингизда. Бориб, билганингиздек қабрни қоровулланглар, – деди.
66 Улар эса соқчилар билан бориб, қабр тошига муҳр босиб, қабрни қоровуллай бошладилар.