Матто баён этган Муқаддас Хушхабар 22 bob

1 Исо масаллар билан гапини давом эттириб, халққа хитобан деди:
2 «Осмон Шоҳлиги ўзининг ўғлига никоҳ тўйи қилган бир подшоҳга ўхшайди.
3 Подшоҳ тўйга таклиф этилганларни чақириш учун хизматкорларини юборибди. Улар эса келишни истамабдилар.
4 Подшоҳ яна бошқа хизматкорларини юбориб: – Таклиф этилганларга айтингларки, мен зиёфат дастурхонини тайёрлаб қўйдим, ҳўкизлару бўрдоқиларим сўйилди, ҳаммаси тайёр. Тўйга келаверинглар! – дебди.
5 Бироқ улар яна назарга илмай, бири ўзининг даласига, бошқаси бозор-ўчарга кетибди.
6 Қолганлар эса подшоҳ хизматкорларини тутиб, хўрлаб, ўлдиришибди.
7 Подшоҳ буни эшитиб, ғазабланибди. Қўшинларини юборибди-да, қотилларни тиғдан ўтказиб, шаҳарларини кулга айлантирибди.
8 Кейин у қолган хизматкорларига: – Никоҳ тўйи тайёр, лекин таклиф этилганлар бунга муносиб эмас эканлар.
9 Шунинг учун чорраҳаларга бориб, кимни топсангизлар, тўйга чақиринглар, – деб буюрибди.
10 Бу хизматкорлар йўлга чиқиб, учратганларининг ҳаммасини – ёмонларни ҳам, яхшиларни ҳам тўплашибди. Тўйхона меҳмонларга тўлиб кетибди.
11 Подшоҳ меҳмонларни кўриш учун кирганда, у ерда никоҳ кийимида кийинмаган бир одамни кўрибди
12 ва ундан: – Дўстим, никоҳ кийимисиз бу ерга қандай кирдинг? – деб сўрабди, у индамабди.
13 Шунда подшоҳ малайларига буйруқ бериб: – Унинг қўл-оёқларини боғлаб, ташқарига, қоронғиликка ташланглар. У ерда йиғи-сиғи ва оҳу воҳ бўлади, – дебди.
14 Шунга ўхшаб, Худо даъват этганлар кўп, аммо танланганлар оздир».
15 Шундан кейин фарзийлар бориб, Исони У айтадиган бирон сўзи орқали илинтириш чорасини маслаҳатлашиб олдилар.
16 Улар ўз шогирдларини Ҳирод тарафдорлари билан бирга Исонинг олдига юборишди. Булар Исога: – Устоз, – дейишди, – Биз биламизки, Сен ҳақиқатгўйсан ва Худонинг ҳақ йўлини ўргатиб юрибсан. Кимларгадир маъқул бўлишни ўйлаб ўтирмайсан, ҳеч кимни юз-хотир қилмайсан ҳам.
17 Энди бизларга айт-чи, Сенинг фикринг қандай? Қайсарга солиқ тўлаш динга мувофиқми, ёки йўқми?
18 Лекин Исо уларнинг шумлигини билиб: – Мунофиқлар! – деди, – Нега Мени синаб кўрмоқчисизлар?
19 Қани, Менга солиққа тўланадиган тангани кўрсатинглар-чи. Улар Исога бир динор келтиргач,
20 – Бу сурат ва ёзув кимники? – деб сўради.
21 – Қайсарники, – дедилар. – Ундай бўлса, Қайсарнинг ҳақини Қайсарга, Худонинг ҳақини Худога беринглар, – деди Исо.
22 Буни эшитганларида ҳайрон бўлдилар ва Исонинг олдидан узоқлашдилар.
23 Қиёмат йўқ, деб айтадиган саддуқийлар ўша куни Исонинг олдига келиб,
24 Унга савол бердилар: – Эй Устоз! Мусо пайғамбар деганки: «Агар ким фарзанд кўрмасдан дунёдан ўтса, укаси унинг хотинини никоҳига олиб, акасининг зурриётини тикласин».
25 Бизда етти ака-ука бор эди. Биринчиси уйланиб, фарзанд кўрмай қазо қилди, хотини эса укасига қолди.
26 Иккинчи, учинчи, ҳатто еттинчигача ҳамманинг бошига шу кўргилик тушди.
27 Ҳаммадан кейин хотин ҳам ўлди.
28 Шундай қилиб, у қиёматда еттовидан қайси бирининг хотини саналар экан? Чунки у ҳаммасига хотин бўлган эди-ку.
29 Исо уларга жавоб бериб деди: – Сиз Муқаддас Китобни ҳам, Худонинг қудратини ҳам билмаганингиздан адашяпсизлар.
30 Чунки охиратда на уйланадилар ва на эрга тегадилар, балки осмондаги Худо фаришталарига ўхшайдилар.
31 Ўликларнинг қайта тирилишига келсак, Худонинг сизларга йўллаганини ҳеч ўқимагансизми?
32 «Мен Иброҳимнинг Худоси, Исҳоқнинг Худоси ва Ёқубнинг Худосиман», – деган эди У. Худо эса ўликларнинг эмас, тирикларнинг Худосидир.
33 Халқ буни эшитиб, Исо таълимотига маҳлиё бўлди.
34 Исо саддуқийларни жим қилиб қўйганини фарзийлар эшитгач, бир жойга тўпландилар.
35 Улардан Таврот тафсирчиси бўлган бириси Исони синаш ниятида Ундан:
36 – Устоз, Тавротнинг қайси амри буюк? – деб сўради.
37 Исо унга: – «Эганг Худовандни бутун қалбинг билан, бутун жонинг билан ва бутун онгинг билан севгин».
38 Бу – биринчи ва энг буюк амр.
39 Иккинчиси эса шунга ўхшашдир: «Ўзгани ўзинг каби севгин».
40 Бутун Илоҳий Буйруқ ва пайғамбар оятларининг ҳаммаси ҳам мана шу икки амрга таянади.
41 Фарзийлар йиғилишганда, Исо улардан сўради:
42 – Масиҳ ҳақида қандай фикрларингиз бор? У кимнинг ўғли? – Довуднинг ўғли-да, – деб жавоб бердилар.
43 Исо уларга деди: – У ҳолда, қандай қилиб Довуд илоҳий илҳом билан Масиҳни Раббим деб атаган? Мана, Довуд нима деган:
44 «Худованд менинг Раббимга айтди: Ёвларингни оёқларинг остига йиқитмагунимча, Сен Менинг ўнг томонимда ўлтириб тургин».
45 Демак, Довуд Уни Раббим деб атаган бўлса, қандай қилиб У Довуднинг ўғли бўлади?
46 Ва ҳеч ким Исога бир оғиз сўз жавоб беролмади. Ўша кундан бошлаб яна ҳеч ким Ундан бирон гап сўрашга журъат этмади.