1 Ўша кезлар бир шанба куни Исо экинзордан ўтиб бораётган эди. Унинг шогирдлари оч бўлганидан, бошоқларни узиб ея бошлашди.
2 Фарзийлар буни кўриб, Исога: – Ана, Сенинг шогирдларинг дам олиш кунида қилиш мумкин бўлмаган ишни қиляптилар! – дейишди.
3 – Наҳотки сизлар Довуд ва унинг оч қолган ҳамроҳлари нималар қилганини ўқимаган бўлсангиз? – деди уларга Исо.
4 – Довуд Худонинг уйига кириб, ўзи ва ёнидагиларга ҳам тақиқланган, фақат руҳонийларгина ейиши мумкин бўлган бахшида нонларни еган эди.
5 Ёки маъбаддаги руҳонийлар шанба кунги дам олиш амрини бузсалар-да, гуноҳкор бўлмасликларини Тавротда ўқимагансизми?
6 Бироқ Мен сизларга айтайинки, бу ердаги Кимса маъбаддан ҳам улуғдир.
7 Агар сизлар Тавротдаги: «Мен қурбон эмас, раҳм-шафқат истайман» деган оятга тушунганингизда, бегуноҳларни ҳукм қилмас эдингизлар.
8 Чунки Инсон Ўғли дам олиш кунининг ҳам ҳокимидир.
9 Исо у жойдан нарига ўтиб, яҳудий ибодатхонасига кирди.
10 У ерда қўли шол бўлиб қолган бир одам бор эди. Исони айблаш мақсадида Уни сўроқ қилишди: – Шанба кунида касални даволаш мумкинми?
11 Исо уларга айтди: – Сиздан қай бирингиз бир қўйи бўлатуриб, агар қўй шанба куни чуқурга тушиб кетса, уни тортиб чиқармайди?
12 Инсон эса қўйдан қанчалар улуғ! Шунга кўра, шанба кунида яхшилик қилиш мумкин.
13 Шундай қилиб, Исо у одамга: – Қўлингни узат! – деди. У эса узатиши биланоқ, бу қўли бошқа қўлидай соппа-соғ бўлди-қолди.
14 Фарзийлар эса шу заҳот ташқарига чиқиб, Исони йўқ қилишга тил бириктирдилар. Исо буни билиб, у ерни тарк этди.
15 Тумонат халойиқ Исонинг кетидан эргашди, У эса ҳамма касалларини соғайтирди.
16 Ўзини ошкор этмоқни уларга қатъий ман қилди.
17 Шу билан Ишаъё пайғамбарга келган қуйидаги Худо каломи бажо бўлди:
18 «Мана, Менинг танлаган Ўғлоним, Маҳбубим, кўнглим Унга нисор! Мен Ўз Руҳимни Унга берарман, У эса элга адл эълон этгай.
19 У талашмас, тортишмас ҳам, Кўча-кўйда сира бақирмас.
20 Синдирмагай букик қамишни, Ўчирмагай тутаётган пиликни-да, То адлу инсофни ўрнига қўйгунча.
21 Эллар эса Унинг исмига умид боғлар».
22 Шундан сўнг Исонинг олдига жинга чалиниб кўр ва соқов бўлган кишини келтиришди. Исонинг шифолаши туфайли унинг тили ҳам чиқди, кўзи ҳам очилди.
23 Бундан бутун халойиқ ҳайратланиб: «Бу Довуднинг Ўғли – Масиҳ эмасмикан?» – деди.
24 Фарзийлар буни эшитишгач: «У инс-жинсларнинг бошлиғи – иблиснинг кучи билангина жинларни қувиб чиқаряпти-ку», – дедилар.
25 Уларнинг ўй-фикрларини билиб, Исо уларга деди: «Ўз ичидан бўлиниб кетган ҳар бир подшоҳлик хароб бўлади, ўз ичидан бўлиниб кетган ҳар бир шаҳар ёки уй абгор бўлади.
26 Агар шайтон шайтонни қувиб чиқарса, унда у ўз-ўзидан бўлинган бўлади. Энди унинг салтанати қандай тура олади?
27 Агар Мен жинларни иблиснинг кучи билан қувиб чиқараётган бўлсам, у ҳолда сизларнинг ўғилларингиз кимнинг кучи билан қувиб чиқаради? Шу боис, уларнинг ўзи сизларни ҳукм қиладилар.
28 Магар Мен Худонинг Руҳи билан жинларни қувиб чиқараётган эканман, у демак, Худонинг Шоҳлиги сизларга етиб келган.
29 Уйнинг эгаси бўлган бақувват кишини аввал боғлаб қўймасдан туриб, биров унинг уйига кириб, мол-мулкини ўғирлаб кета олармиди? Фақат шундай қилибгина уйни талаш мумкин.
30 Ким Мен билан бирга бўлмаса, Менга қаршидир. Ким Мен билан бирга йиғмаса, сочади.
31 Шунинг учун сизларга айтаман: инсонларнинг ҳар қандай гуноҳи ва куфрлиги кечирилади. Лекин Муқаддас Руҳни куфр қилганлар кечирилмайди.
32 Ким Инсон Ўғлига қарши сўз айтса, кечирилади. Лекин ким Муқаддас Руҳга қарши сўз айтса, икки дунёда ҳам кечирилмайди.
33 Ё дарахтни яхши дер экансиз, мевасини ҳам яхши денг. Ёки дарахтни ёмон дер экансиз, мевасини ҳам ёмон денг. Чунки ҳар бир дарахт ўз мевасидан билинур.
34 Вой илонлар зоти-ей! Сизлар ёвуз бўла туриб, қандай қилиб яхши сўзлай оласиз? Ахир, одамнинг дилида нима бўлса, тили ўшани гапиради-ку!
35 Яхши одам юрагининг яхшилик хазинасидан яхшилик чиқарур. Ёмон одам юрагининг ёмонлик хазинасидан ёмонлик чиқарур.
36 Мен сизга дейманки: инсонлар айтадиган ҳар бир бекор сўзи учун қиёмат кунида ҳисоб берадилар.
37 Сен ўз сўзларинг асосида ё оқланасан, ёки айбланасан».
38 Шунда уламолар ва фарзийлардан баъзилари Исога: «Устоз, биз Сендан шуларнинг бирон бир далилини кўрмоқчимиз», – дедилар.
39 Исо уларга жавобан деди: «Бу ёвуз ва субутсиз насл далил излаяпти, лекин Юнус пайғамбарнинг аломатидан бошқа унга далил берилмайди.
40 Юнус пайғамбар уч куну уч тун кит қорнида бўлгани каби, Инсон Ўғли ҳам худди шундай уч куну уч тун ер бағрида бўлади.
41 Ниневия одамлари қиёмат кунида бу насл билан бирга тирилиб, уни маҳкум этадилар. Чунки улар Юнуснинг ваъзи сабабли тавба-тазарру қилганлар. Ва мана, Юнусдан буюкроғи шу ердадир.
42 Жануб маликаси қиёмат кунида бу насл билан бирга кўтарилиб, уни маҳкум этади. Чунки у Сулаймоннинг ҳикматини тинглаш учун дунёнинг олис бурчидан келган эди. Ва мана, Сулаймондан буюкроғи шу ердадир.
43 Ёвуз руҳ инсондан чиқиб кетгандан сўнг, роҳат излаб сувсиз ерларни айланади ва тополмагач:
44 „Мен чиққан уйимга қайтиб бораман“, – дейди. У уйга келгач уни кимсасиз, супурилган ва йиғиштирилган ҳолда топади.
45 Ўшанда бориб, ўзидан ёвузроқ яна еттита руҳни ўзига эргаштиради ва уйга кириб яшайдилар. У одамнинг сўнгги аҳволи эса аввалгидан баттар бўлади. Бу ёмон насл билан ҳам шундай бўлади».
46 Исо халқ оммасига ҳали гапириб турган вақтда, Унинг онаси билан укалари келиб қолишди. Улар ташқарида кутиб туриб, У билан гаплашмоқчи бўлишди.
47 Кимдир Исога: – Мана, онанг ва укаларинг ташқарида Сен билан гаплашмоқчи бўлиб туришибди, – деди.
48 Исо буни айтган кишига жавоб бериб: – Менинг онам ким? Укаларим ким? – деди.
49 Сўнг қўли билан шогирдларини кўрсатиб: – Мана, Менинг онам ва укаларим! – деди.
50 – Кимда-ким осмондаги Отамнинг иродасини бажо келтирса, у Менинг укам, синглим ва онам бўлади.
