5 Doniyorning ikki farishta haqidagi vahiysi.
Doniyor 12 bob
1 Farishta gapini davom ettirdi: “O‘sha paytda xalqingni himoya qiluvchi buyuk Mikoyil farishta hozir bo‘ladi. Shunda insonlar birlashib xalq bo‘lgandan beri misli ko‘rilmagan dahshatli azob–uqubatlar davri boshlanadi. Ammo o‘sha damlarda sening xalqing orasidan Xudoning kitobiga ismi yozilgan har bir odam najot topadi.
2 Qora yer bag‘rida yotganlarning ko‘pchiligi uyg‘onadi: kimdir abadiy hayotga erishadi, kimdir sharmandaligu abadiy isnodga duchor bo‘ladi.
3 Donolar musaffo osmon kabi yashnaydilar, odamlarni haq yo‘lga solganlar esa yulduzlar kabi mangu porlayveradilar.
4 Sen esa, ey, Doniyor, kitobni muhrlaginu bu so‘zlarni oxirzamongacha sir saqla. Bu davr mobaynida ko‘p odamlar o‘zlarini u yoqdan–bu yoqqa urib, yuz berayotgan hodisalarni tushunmoqchi bo‘ladilar.”
5 Doniyor shunday deb yozdi: “Men, daryoning bo‘yida paydo bo‘lgan yana boshqa ikki farishtani ko‘rdim. Bittasi daryoning bu tomonida, boshqasi u tomonida turar edi.
6 Ularning biri oqimning yuqori qismida turgan zig‘ir libosli farishtadan: — Bunday qiyinchiliklar qachongacha davom etadi? Oxiri bormi o‘zi? — deb so‘radi.
7 Zig‘ir libosli farishta ikkala qo‘lini osmonga cho‘zib, barhayot Xudoning nomi bilan qasam ichganini va shunday so‘zlar aytganini eshitdim: — Bu qiyinchiliklar uch yarim yil davom etadi. Xudoga qarashli odamlarning kuch–qudrati tamomila yo‘q qilingandan keyin, o‘sha quvg‘inlarning barchasi o‘z nihoyasiga yetadi.
8 O‘sha odamning gaplarini eshitdimu, tushunmadim: — Ey, hazratim, buning oqibati nima bo‘ladi? — deb so‘radim.
9 U shunday javob berdi: — Bu to‘g‘rida hech xavotir olma, Doniyor, chunki bu so‘zlar muhrlangan bo‘lib oxirzamonga qadar sir saqlanadi.
10 Bu quvg‘inlar tufayli ko‘p odamlar tozalanib, poklanadi, ammo fosiqlar fosiqligini davom ettiraveradi. Fosiqlarning birontasi ham buni tushunmaydi, donolar esa bularning barchasini anglab oladilar.
11 Kundalik qurbonliklar to‘xtatilib, ko‘p harom–xarish ishlarga sabab bo‘ladigan makruh bir narsa o‘rnatilgan paytdan boshlab 1290 kun o‘tadi.
12 Oxirgacha, ya’ni 1335 kun o‘tgunga qadar sodiq bo‘lib qolganlar naqadar baxtiyordir.
13 Sen, Doniyor, umr yo‘lingni davom ettirib, olamdan ko‘z yumasan. Oxiratda esa mukofotingni olish uchun tirilasan.”
