1 Малкисидқ Салим подшоҳи ҳамда Худойи Таолонинг руҳонийси эди. Иброҳим тўрт шоҳни тор-мор этиб қайтиб келаётганда, Малкисидқ уни қаршилагани чиқиб, уни дуо қилди.
2 Иброҳим эса унга ҳар бир нарсадан ушр берди. Малкисидқ отининг биринчи маъноси «солиҳлик подшоҳи» демакдир. Бундан бошқа у «Салим подшоҳи», яъни тинчлик подшоҳидир.
3 У отасизу онасиздир, умуман насабномасиздир. Умрининг на бошланиши, на охири қайд этилган. У Худонинг Ўғлига ўхшаш абадий руҳоний бўлиб қолади.
4 Энди бу зотнинг нақадар буюк эканлигини кўринг! Улуғ отамиз Иброҳим ҳам ғаниматларининг ўндан бирини унга берди.
5 Тавротда буюрилишича, Левий ўғилларидан руҳонийлик вазифасини олганлар халқдан, яъни Иброҳим уруғ-аждоди бўлган ўз биродарларидан ушр олишлари керак.
6 Лекин Левий аждодидан бўлмаган Малкисидқ эса илоҳий ваъдалар эгаси бўлган Иброҳимдан ушр олди-ю, уни дуо қилди.
7 Шак-шубҳасиздирки, дуо қилувчи дуо олувчидан буюкдир.
8 Оддий руҳонийлар ўладиган одамлар бўлиб халқдан ушр оладилар. Малкисидқ эса, Тавротда рамз қилинишича, мангу барҳаёт руҳоний бўлиб ушр олган.
9 Айтиш мумкинки, ушр олувчи Левий ўзи ҳам Иброҳим орқали ушр берган.
10 Чунки Малкисидқ Иброҳимни қарши олганда, Левий ҳали бобокалони Иброҳимнинг белида эди.
11 Исроил халқи Левий авлодининг руҳонийлик тартиби бўйича Тавротни қабул қилган эди. Агар Ҳорун аждодидан бўлган Левийларнинг руҳонийлик хизмати мукаммал бўлганда эди, унда яна бошқа бир аждод – Малкисидқ аждодидан бир Руҳонийнинг ўртага чиқишига қандай эҳтиёж бор эди?
12 Чунки руҳонийлик қонун-қоидалари ўзгартирилса, Тавротнинг ўзини ўзгартириш зарур бўлиб қолади.
13 Боя айтилган Руҳоний эса – Раббимиз Исодир. У бошқа бир қабилага мансуб, бу қабиладан ҳеч ким қурбонгоҳда хизмат қилмаган.
14 Раббимиз Исо Яҳудо қабиласидан келиб чиққанлиги маълумдир. Мусо пайғамбар эса бу қабила ҳақида гапирганда, руҳонийликка доир ҳеч нарса айтмаган эди.
15 Энди Малкисидққа ўхшаш бошқа бир Руҳоний – Исо ўртага чиққандан кейин, бу масала яна ҳам аниқ кўриниб турибди.
16 Исо инсоний қонун-қоидаларга риоя қилган, деб эмас, балки поёнсиз ҳаёт қудратига эга, деб руҳоний бўлди.
17 Забурда: «Сен Малкисидқ мартабаси бўйича абадий руҳонийсан», – деб таъкидланган.
18 Бундан кўринадики, аввалги қонун-қоидалар ожиз ва фойдасиз бўлгани учун, энди бекор қилинган.
19 Чунки Таврот Қонуни бирон-бир кишини ҳам камолга етказа олмаган. Бунинг ўрнига энди аълороқ бир умид майдонга келди, биз бу умид билан Худога яқинлаша оламиз.
20 Умидимиз қасамёд билан тасдиқлангани учун аълороқдир.
21 Илгари ўтган руҳонийлар қасамсиз руҳоний бўлардилар. Аммо Исо, «Худованд қасамёд қилган ва сўзидан қайтмас: Малкисидқ мартабаси бўйича Сен абадий руҳонийсан», – деган илоҳий фармон билан руҳоний бўлди.
22 Демак, Исо аълороқ бир аҳдга кафил бўлди.
23 Оддий руҳонийларнинг сони кўп эди, чунки ўлим уларнинг боқий қолишларига монелик қилар эди.
24 Аммо Исо боқий қолганлиги учун, ўтиб кетмайдиган руҳонийликка моликдир.
25 Шунинг учун Исо Ўзи орқали Худога яқинлашувчиларга нажот беришга бутунлай қодир, У ҳар доим барҳаёт бўлиб, уларга шафоат қилади.
26 Чиндан, бизларга худди Исо каби олий руҳоний керак: У муқаддас, айбсиз, нуқсонсиз, гуноҳкорлардан айрилган, осмондан ҳам юқорига кўтарилган.
27 У бошқа олий руҳонийлар каби ҳар кун олдин ўз гуноҳлари учун, кейин халқнинг гуноҳлари учун қурбонлик келтириши керак эмас. Чунки Ўзини Ўзи қурбон қилганда, буни бир мартада қилиб бўлди.
28 Таврот Қонунига биноан ожиз бандалар олий руҳонийликка тайин этилар эди. Худонинг Тавротдан кейин, Забурда берган қасамли ваъдасига биноан энди абадий камол топган Худо Ўғли тайин этилди.
