1 Мана, бизнинг атрофимизни ўраб олаётган нақадар йирик шоҳидлар оломони бор экан! Шунинг учун ҳар бир оғирликни, айниқса ҳадеб пойлаб турадиган гуноҳни бир четга улоқтириб ташлайлик, тақдиримиздаги мусобақада сабр-тоқат билан чопайлик.
2 Имонимизнинг Илғори ҳамда уни камолга Етказувчи Исога кўз тикайлик. У Ўзини кутаётган шодлик учун шармандаликни менсимай, хоч азоб-уқубатига чидади. Ҳозир эса У Арши Аълонинг ўнг томонида ўтирмоқда.
3 Исо гуноҳкорлар томонидан қаттиқ қаршиликка учраб, сабр-тоқат қилди. Сизлар шу ҳақда фикр қилинг, токи тинкангиз қуриб, руҳингиз тушиб кетмасин.
4 Сизлар гуноҳга қарши курашишда ҳануз қон тўкилишига қадар қаршилик кўрсатмабсиз-у,
5 ўғил сифатида сизларга айтилган бу матални унутибсизлар: «Эй ўғлим, Худованднинг танбеҳига эътиборсиз қарама, У сени мазаммат қилганда сулайиб кетма.
6 Худованд севган кишининг адабини берар, Ўғлим деб билган ҳамманинг чорасини кўрар».
7 Сизлар чекаётган машаққатларга танбеҳ деб, сабр қилинглар. Худо сизлар билан ўғиллардай муомала қиляпти-ку! Қандай ўғил йўқки, отаси унга танбеҳ бермаса?!
8 Танбеҳ – ҳамманинг насибасидир. Агар сизлар бундан маҳрум қолсангиз, сизлар ўғил эмас, ҳаромзодасизлар.
9 Бизларга танбеҳ берган жисмоний оталаримиз бор эди ва уларни ҳурмат қилганмиз. Шундай экан, яшаш учун руҳларнинг Отаси – Худога итоат этишимиз янада муҳимроқ эмасми?
10 Оталаримиз ўзларига ёққандай бизга қисқа вақт танбеҳ берганлар. Худо эса Ўзининг муқаддаслигидан баҳраманд бўлишимиз учун, манфаатимиз учун танбеҳ қиляпти.
11 Ҳар бир танбеҳ ҳозирги замонда севинч эмас, қайғу бўлиб кўринади. Аммо шу тариқа тарбияланганлар учун кейин солиҳлик ва тинчлик самараси униб-ўсади.
12 Шундай экан, шалпайган қўлларингизни кўтариб, букик тиззаларингизни мустаҳкам қилинглар.
13 Оёқларингизни тўғри йўлга буринглар, яна бирон оқсоқ йўлдан тоймасин, аксинча, шифо топсин.
14 Ҳамма билан тинч-тотув яшаш ва муқаддас бўлишга ғайрат қилинглар. Муқаддасликка эга бўлмасдан ҳеч ким Раббимизни кўролмайди.
15 Диққат этинглар, бирортангиз ҳам Худонинг иноятидан маҳрум қолманг. Яна орангизда бирор аччиқ томир униб-ўсиб, оғуси кўпчиликка юқиб, заҳарламасин.
16 Ичингизда бирон зинокор, шунингдек, битта таом учун ўз тўнғичлигини сотган Эсов каби Худодан қўрқмас одам бўлмасин.
17 Билганингиздай, Эсов шундан кейин отасининг дуосига интилди, аммо рад этилди. Ҳатто кўз ёшлари билан ёлворса-да, отасининг ниятини ўзгартиришга муваффақ бўлмади.
18 Сизлар яқинлашган тоғ – сезиб бўладиган, гуркираб ёнаётган, тим қоронғиликка кўмилган, бўрон босган,
19 карнай овози янграб турган Синай тоғидай эмас. У ерда Худо каломларини эълон қилган бир товуш бор эдики, уни эшитганлар яна бир сўз айтилмасин деб ёлвордилар.
20 «Агар тоққа ҳайвон ҳам тегса, тошбўрон қилинади», деган илоҳий фармонга улар дош беролмас эдилар.
21 Бу манзара шу қадар даҳшатли эдики, Мусонинг ўзи: «Мен жуда қўрқиб титраяпман!» – деди.
22 Сизлар, аксинча, Сион тоғига, барҳаёт Худонинг шаҳри – самовий Қуддусга, лак-лак фаришталар тумонотига яқинлашгансизлар.
23 Сизлар байрам тусини олган, исмлари осмонда ёзилган тўнғичлар умматига, ҳаммани ҳукм қилувчи Худога, камолга эришган солиҳларнинг руҳларига яқинлашгансизлар.
24 Сизлар Янги Аҳднинг воситачиси – Исога яқинлашгансизлар. Ҳобилнинг қонидан кўра улуғроқ маънони ифодаловчи Исонинг қони устингизга сепилган.
25 Эҳтиёт бўлинглар, сўзлаётган Худодан юз ўгирманглар! Мусо пайғамбар Худодан ваҳий олиб, ер юзида сўзлаган эди, уни рад этган Исроил ўғиллари эса жазодан қочиб қутулмадилар. Агар биз осмондан сўзлаётган Худодан юз ўгирсак, бундан ҳам оғирроқ жазодан қандай қочиб қутуламиз?
26 Ўша вақтда Унинг овози ерни ларзага солди. Энди эса У пайғамбар оятида шундай ваъда беряпти: «Мен яна бир бор ёлғиз ерни эмас, Осмонни ҳам ларзага солгайман».
27 «Яна бир бор» сўзи эса бундан сўнг яратилган бутун ўткинчи мавжудотнинг йўқ бўлишини кўрсатади. Натижада фақат боқий мавжудот қолади.
28 Биз эса ўткинчи эмас, боқий подшоҳликка муяссар бўлганимиз учун Худодан миннатдор бўлайлик, Унга маъқул бўладиган эҳтиром ва қўрқув билан хизмат қилайлик.
29 Чунки бизнинг Худойимиз – еб тугатадиган оташдир.
