Ибронийларга мактуб 9 bob

1 Қадимги Аҳд даврида диний хизмат ҳақида қонун-қоидалар ҳамда дунёвий бир маъбад бор эди.
2 Бир чодир қурилган эди. «Муқаддас макон» дейилган биринчи бўлмада шамдон, хонтахта ва муқаддас бахшида нонлар бор эди.
3 Иккинчи парданинг орқасида «муқаддаслар муқаддаси» деб аталган ички бўлма бор эди.
4 Бу ерда хушбўй тутатқи тутатиладиган олтин қурбонгоҳ, шунингдек, ҳар томони олтин билан қопланган аҳд сандиғи бор эди. Аҳд сандиғи ичида манна солинган олтин идиш, Ҳоруннинг гуллаган ҳассаси ва аҳд лавҳалари бор эди.
5 Сандиқ устида қурбонгоҳга соя соладиган улуғвор малаклар бор эди. Ҳозир булар ҳақида бирма-бир гапириш мумкин эмас.
6 Шундай жиҳозланган чодирнинг биринчи бўлмасига руҳонийлар узлуксиз кириб, диний хизматларини адо этардилар.
7 Лекин чодирнинг ичкари бўлмасига эса йилда бир мартагина фақат олий руҳоний кирарди. У ўзи учун ва халқнинг ғафлатдан қилган гуноҳлари учун қон бағишламасдан, асло у ерга кира олмас эди.
8 Бу билан Муқаддас Руҳ шуни кўрсатяптики, чодирнинг биринчи бўлмаси ҳануз мавжуд экан, муқаддас маконга кириш йўли очилмаган.
9 Бу ҳозирги замон учун рамздир. Бундан кўрамизки, Худога хизмат қилувчилар ҳадялар ва қурбонлар бағишлаш орқали ўз виждонларини поклай олмайдилар.
10 Бу удумлар егулик, ичгулик ва ҳар хил таҳоратлар билан, яъни киши танаси билангина боғлиқдир, улар фақат янги тузум пайдо бўлгунгача жорий эди.
11 Энди эса бўлғуси хайр-баракаларнинг Олий руҳонийси бўлган Масиҳ пайдо бўлди. У қўл билан қурилмаган, яъни бу дунё ижоди бўлмаган буюкроқ ва мукаммалроқ чодирдан ўтиб борди.
12 Масиҳ такалар ва бузоқларнинг қони билан эмас, балки Ўз қони билан муқаддас маконга бир марта кириб, бизлар учун абадий нажотни қўлга киритди.
13 Илгари такалару буқаларнинг қони ҳамда ёқилган ғунажинларнинг кули ҳаром бўлган кишиларнинг устига пуркалганда, улар жисман покланиб, муқаддас ҳисобланардилар.
14 Энди эса Масиҳ абадий Руҳиллоҳ қудратида Ўзини нуқсонсиз қурбон қилиб Худога бағишлади. Унинг тўккан қони виждонимизни ўлик ишлардан поклайди ва барҳаёт Худога хизмат қилишимиз учун имкон яратади.
15 Ана шу сабабдан Масиҳ Янги Аҳднинг воситачиси бўлди. Қадимий Аҳд даврида яшаган одамлар қилган гуноҳларидан фориғ бўлсин деб ва Худо абадий меросга даъват этганлар бунга муяссар бўлсин деб, Масиҳ Ўзини қурбон қилди.
16 Қаерда васият бор бўлса, васият қилганнинг ўлимини қайд қилиб ўтиш керак.
17 Чунки васият ўлимдан кейингина кучга киради. Васият қилувчи ҳали тирик экан, васиятнинг ҳеч бир таъсири йўқ.
18 Шу боис Қадимги Аҳд ҳам қон тўкилмасдан кучга кирмади.
19 Мусо пайғамбар Тавротни қабул қилиб, унинг ҳар бир амрини бутун халққа ўқиб бергандан сўнг, бузоқлар ва такалар қони ҳамда арғувон юнг, иссоп тармоқлари ва сув олиб, китобнинг устига ҳам, бутун халқнинг устига ҳам пуркаб:
20 «Бу – Худо сизларга буюрган аҳднинг қони», – деди.
21 Шунингдек, муқаддас чодир ва барча табаррук анжомлар устига қон пуркади.
22 Зотан Таврот Қонуни бўйича қарийб ҳамма нарса қон билан покланади, қон тўкилмасдан умуман кечирим бўлмайди.
23 Агар самовий мавжудотнинг аксигина бўлган бу нарсаларни шундай поклаш керак бўлса, унда самовий мавжудотнинг асли яна қанчалик аълороқ қурбонларни талаб қилади!
24 Ана шу мақсадда Масиҳ бизлар учун Худонинг ҳузурида ҳозир бўлди. У ҳақиқий воқеликнинг соясигина бўлган бу дунёдаги муқаддас маконга эмас, балки инсон қўли билан қурилмаган осмондаги ҳақиқий муқаддас маконга кирди.
25 Олий руҳоний ҳар йил бегона қон бағишлаш учун муқаддас маконга кириши лозим. Масиҳ эса фақат бир марта Ўз қонини бағишлаш учун самовий маконга кирди ва бу кифоядир.
26 Акс ҳолда У дунё яратилгандан бери бир неча марта азоб чекиши керак эди. Энди эса, замоннинг охирида, У одамларнинг гуноҳларини аритиш учун бир марта оламга келиб, Ўзини қурбон қилди.
27 Зотан бир марта ўлиш ва ундан кейин ҳукм қилиниш инсонларнинг тақдиридир.
28 Шунингдек, Масиҳ ҳам кўпларнинг гуноҳларини Ўз бўйнига олиш учун бир марта қурбон бўлди. Лекин У иккинчи марта дунёга келганда, яна гуноҳларни ювиш учун эмас, балки Уни кутаётганларга нажот келтириш учун осмондан тушиб келади.