Ибронийларга мактуб 2 bob

1 Демак, биз эшитганларимиздан қайтмаслик учун буларга жуда кўп диққат қилишимиз керак.
2 Фаришталар орқали айтилган калом у вақтдаёқ ҳар турли жиноят ва итоатсизлик қилганни қатъий суратда жазолар эди.
3 Шундай экан, даставвал Раббимиз Исо билдирган, сўнгра шоҳидлари томонидан тасдиқланган нажот хабарига биз эътиборсизлик қилсак, жазодан қандай қочиб қутуламиз?
4 Худо Ўз шоҳидларига ажойиботлар, мўъжизалар ва ҳар турли қудратли ишлар кўрсатди, Ўз хоҳиш-иродасига кўра Муқаддас Руҳнинг инъомларини уларга улашиб, уларнинг шаҳодатларига Ўзининг тасдиғини қўшиб берди.
5 Биз гапираётган келажак дунёга келсак, Худо уни фаришталарга тобе қилмади.
6 Бир оятда шундай таъкидланган: «Инсон қадри недирки, Сен уни ёдлагайсан? Одам ўғли недирки, Сен уни ардоқлайсан?
7 Сен уни малаклардан андак паст қилдинг, Иззату жамол тожини унга кийдирдинг. Ўз яратганларинг устидан унга салтанат бердинг,
8 Бор мавжудотни унинг оёқлари остига қўйдинг». Худо борлиқни одамнинг оёқлари остига қўйган бўлса, демак, унга тобе бўлмаган бирор нарса қолдирмади. Ваҳоланки, биз инсонга ҳануз ҳамма нарсалар тобе эканлигини кўрмаяпмиз.
9 Бироқ Исони эса фаришталардан бироз паст қилиниб, ўлим азоб-уқубати чекканидан сўнг, иззату жамол тожи кийдирилган ҳолда кўряпмиз. Унинг ҳамма инсон учун ўлимга дучор бўлиши Худонинг иноятли хоҳиши эди.
10 Ҳамма нарса Худо учун ва Худо орқали бор бўлган. Худо кўп ўғилларни улуғликка эриштирмоқчи бўлиб, уларнинг нажот Асосчиси – Исони ҳам азоб-уқубатлар орқали камолга эриштиришни муносиб кўрди.
11 Чунки ҳам муқаддаслик бахш этувчи Исо, ҳам муқаддаслик қабул қилувчи имонлилар ҳаммаси бир Отадандир. Бу сабабдан Исо уларни биродарларим деб чақиришдан ор қилмайди, Забурда айтганидек:
12 «Сенинг исмингни биродарларимга эълон этгайман, Жамоат ичра Сенга ҳамду санолар айтурман».
13 Пайғамбар оятида Исо ҳақида яна шундай дейилган: «Мен Худога таваккал қилурман», ва давомида: «Мана, Мен ва Худо Менга берган болалар!»
14 Болалар эт ва қондан иборат бўлганлари учун, Исо Ўзи ҳам уларга тенглашиб, худди шундай вужудга эга бўлди, токи ўлим билан даҳшат сочувчи иблисни Ўз ўлими орқали йўқ қилсин
15 ва умр бўйи ўлим қўрқувига қул бўлган одамзод болаларини озод қилсин.
16 Ҳар ҳолда Исо фаришталарга эмас, балки Иброҳим наслига ёрдам беради.
17 Шунинг учун У ҳар жиҳатдан биродарларига ўхшаб қолиши керак эди, халқнинг гуноҳлари учун Худо ҳузурида таважжуҳ қила оладиган марҳаматли ва содиқ Олий руҳоний бўлмоғи лозим эди.
18 Ўзи синовдан ўтиб азоб чеккани учун, синовдан ўтаётганларга мадад бера олади.