1 Исо яна ибодатхонага кирди. У ерда қўли шол бир одам бор эди.
2 У бу одамни дам олиш кунида ҳам соғайтирармикан, деб Исони зимдан кузатиб туришди.
3 Исо қўли шол одамга: – Ўртага чиқ! – деди.
4 Сўнг халойиқдан сўради: – Дам олиш кунида яхшилик қилиш лозимми ёки ёмонлик? Жонни халос қилиш керакми, ёки ҳалок? Улар эса индамади.
5 Исо одамларнинг бундай бағри тошлигидан қайғуриб, атрофга ғазаб билан қараганча, у одамга: – Қўлингни узат! – деди. У одам қўлини узатиши биланоқ, тузалиб кетди.
6 Фарзийлар эса дарров ташқарига чиқиб, Исони ҳалок қилиш чорасини топмоқ учун Ҳиродчилар билан тил бириктиришди.
7 Исо шогирдлари билан кўл томон жўнади. Жалила ва Яҳудиядан чиққан катта бир оломон Унга эргашарди.
8 Қуддус ва Идумеядан, Ўрдун нарёғидаги юртлардан, шунингдек, Тир ва Сидўн соҳилларидан келган тумонат халойиқ Исонинг қилаётган ишларини эшитиб, Унинг олдида тирбанд бўлиб қолган эди.
9 Исо одам кўплигидан сиқилиб қолмай, деб шогирдларига қайиқ тайёрлаб қўйишни айтди.
10 Чунки кўплар шифо топаётган эди ва ҳамма дардлилар қўл тегизиш илинжида Исо томон ёпирилар эдилар.
11 Ёмон руҳлар эса Исони кўрган пайтда Унинг олдига йиқилиб: «Сен Худонинг Ўғлисан», – деб бақириб юборишарди.
12 Аммо Исо Ўзини ошкор қилиб қўймасликлари учун руҳларни қаттиқ танбеҳлаб қўярди.
13 Шундан сўнг Исо тоққа чиқиб, шогирдларидан Ўзи истаганларини ёнига чақирди. Улар келгач,
14 Исо доим Ўзи билан бирга бўлиш учун қуйидаги ўн икки шогирдини тайинлади:
15 Исо уларни воизлик қилишга, касалларни соғайтириш ва жинларни қувиб чиқаришга юбормоқчи бўлиб, куч-қудрат эгаси қилди.
16 унга Бутрус деб лақаб қўйган Симун,
17 Бани-рагаш, яъни «Момақалдироқ ўғиллари» деб лақаб қўйган Забадий ўғиллари Ёқуб ва Юҳанно,
18 яна Идрис, Филип, Бартолмей, Матто, Тўма, Алфей ўғли Ёқуб, Таддей, ватанпарвар Симун
19 ва Исога хиёнат қилган Яҳудо Ишқариёт.
20 Шундан сўнг уйга келдилар. Яна шунчалик кўп халойиқ тўпланган эдики, ҳатто нон ейишга вақтлари бўлмади.
21 Исонинг яқинлари буни эшитиб, – У ақлдан озиб қолибди, – деб олиб келишга бордилар.
22 Қуддусдан келган уламолар эса: – Уни шайтон урган, У инс-жинсларнинг бошлиғи шайтон кучи билангина жинларни қувиб чиқаряпти, – дейишди.
23 Шунда Исо уларни ёнига чақириб, масал билан сўзлай бошлади: – Қандай қилиб шайтон шайтонни қувиб чиқара олади?
24 Агар бир подшоҳлик ўз ичидан бўлиниб кетса, у подшоҳлик туролмайди.
25 Бир хонадон ўз ичидан бўлиниб кетса, у хонадон туролмайди.
26 Агарда шайтон ўз-ўзига қарши чиқиб бўлинган бўлса, у тура олмайди, балки унинг куни битади.
27 Ҳеч ким уйнинг эгаси бўлган кучли кишини аввал боғлаб қўймасдан туриб, унинг уйига кириб, мол-дунёсини ўғирлаб кетолмайди. Фақат шундай қилибгина уйни талаш мумкин.
28 Сизларга чинини айтайин: одам болаларининг қилган барча гуноҳлари ва айтган барча куфрликлари кечирилади.
29 Лекин ким Муқаддас Руҳни куфр этса, абадий кечирилмайди, у абадий жазога маҳкум бўлади.
30 Исо бу сўзни, «Уни жин урибди», – деганлари сабабли айтди.
31 Исонинг онаси билан укалари келиб қолишди. Ўзлари уйнинг ташқарисида кутиб туриб, Исони чақириб келиш учун одам юборишди.
32 Исонинг атрофида халойиқ тирбанд эди. Улар Унга: – Мана, онанг, укаларинг ва сингилларинг ташқарида кутиб, Сени сўраяптилар, – дейишди.
33 Исо уларга жавобан: – Менинг онам ва укаларим ким? – деди.
34 Сўнгра атрофида ўтирганларга назар солиб деди: – Мана, Менинг онам ва укаларим!
35 Кимда-ким Худонинг иродасини бажо келтирса, у Менинг укам, синглим, онам бўлади.
