1 Тонг отар-отмас, олий руҳонийлар, оқсоқоллар ва уламолар ҳамда Олий Кенгашнинг қолган аъзолари маслаҳатлашиб олишди ва Исони боғлатиб, Пилатга олиб бориб топширишди.
2 Пилат Исодан: – Сен яҳудийларнинг Подшосимисан? – деб сўради. – Ўзинг айтдинг, – деб жавоб берди Исо.
3 Олий руҳонийлар Уни кўп масалада айблаётган эдилар.
4 Пилат яна Унга: – Сен ҳеч нарсага жавоб бермайсанми? Кўряпсан-ку, Сенга қарши айблар жуда кўп! – деди.
5 Лекин Исо бошқа ҳеч жавоб бермади. Пилат бунга ҳайрон қолди.
6 Ҳар байрамда Пилат халқнинг илтимосига биноан бир маҳбусни озод қилар эди.
7 Ўшанда исён вақтида қотиллик қилган Барабба исмли бир киши ўз шериклари билан қамоқда эди.
8 Халқ янгитдан қий-чувлашиб, Пилатдан ҳар доим қилиб келган ишни улар учун адо этишни сўрай бошлади.
9 – Яҳудийларнинг Подшосини олдингизга чиқариб юборишимни истайсизларми? – деб сўради
10 Олий руҳонийлар Исони кўролмаганларидан тутиб берганликларини билган Пилат
11 Олий руҳонийлар эса, бунинг ўрнига яхшиси Бараббани озод қилишини талаб қилинглар, деб халқни қўзғаб қўйишди.
12 Пилат яна уларга хитоб қилди: – Ундай бўлса, сизлар яҳудийларнинг Подшоси деб атаган Кишини нима қилишимни истайсизлар?
13 – Уни хочга михлаб қўй! – деб қайтадан шовқин-сурон кўтаришди.
14 Пилат сўради: – У нима ёмонлик қилибди? – Уни хочга михлаб қўй! – деб яна кучлироқ бақиришди.
15 Шундан кейин Пилат халқни мамнун қилай, деб уларнинг олдига Бараббани чиқариб юборди. Исони эса роса савалатгандан сўнг хочга михлаш учун аскарларга топширди.
16 Аскарлар Исони ҳукумат саройидаги маҳкама биносига олиб бориб, бутун бўлинмани Унинг бошига тўплашди.
17 Унга шоҳона тўн кийдиришди ва тиканлардан тож ўриб бошига қўйишди.
18 – Яшавор, эй яҳудийларнинг Подшоси! – деб Уни қутлай бошлашди.
19 Қамиш билан Унинг бошига уриб, юзига тупуришди. Унинг олдида тиз чўкиб, таъзим қилишди.
20 Уни шундай масхара қилганларидан кейин, Ундан шоҳона тўнни ечиб олиб, Ўзининг кийимларини кийдиришди ва Уни хочга михлаш учун олиб кетишди.
21 Искандар ва Руфнинг отаси, киринеялик Симун исмли бир киши даладан келиб ўтиб кетаётган эди. Бу кишини Исонинг хочини кўтариб боришга мажбур қилишди.
22 Ниҳоят Исони «Бошсуяги» маъносини берувчи Гўлгота деган жойга олиб келишди.
23 Унга мирра аралаштирилган шароб беришди, лекин У ичмади.
24 Бундан сўнг Исони хочга михлаб қўйишди. Унинг кийимларини эса ўзаро бўлишиб, ким нима олади, деб қуръа ташлашди.
25 Уни хочга михлаганларида соат тўққиз эди.
26 Боши устида «Яҳудийларнинг Подшоҳи» деб Унинг айбини кўрсатадиган ёзув бор эди.
27 Исо билан бирга икки қароқчини ҳам – бирини Унинг ўнг томонига, иккинчисини эса чап томонига хочга михлаб қўйдилар.
28 [Шундай қилиб, «У жиноятчилар қаторида турди», деган оят бажо бўлди.]
29 Ўтиб кетаётганлар бошларини чайқаганча Исони ҳақоратлашарди: – Ҳей маъбадни бузиб уч кун ичида тиклайдиган!
30 Ўзингни Ўзинг қутқариб, хочдан тушиб кўр-чи!
31 Олий руҳонийлар ва уламолар ҳам уларга қўшилиб, Исони масхаралай кетишди. Улар бир-бирига: – Бошқаларни қутқарди, Ўзини эса қутқара олмайди!
32 Исроилнинг Подшоси Масиҳ эндиликда хочдан тушсин, токи биз кўриб Унга ишонайлик! – дейишарди. Исо билан бирга хочга михланганлар ҳам Уни сўкар эдилар.
33 Туш чоғи бутун ерни қоронғилик қоплаб, соат учгача давом этди.
34 Соат учда Исо баланд овоз билан: – Элоҳи, Элоҳи, ламо шавақтани? – деб фарёд қилди. Бу сўзнинг таржимаси: «Тангрим, Тангрим, нега Мени ташлаб қўйдинг?» – демакдир.
35 У ерда турган баъзилар буни эшитиб: – Қаранг, У Илёс пайғамбарни чақиряпти-ку, – дейишди.
36 Шунда биров югуриб бориб, шимгични сиркага ботириб, қамишнинг учига илиб қўйди-да, Исога ичирмоқчи бўлди. У: – Тўхтанглар, кўрайлик-чи, Илёс келиб хочдан туширармикан, – деди.
37 Аммо Исо қаттиқ фарёд қилдию жон берди.
38 Маъбаддаги парда юқоридан пастгача йиртилиб, иккига бўлиниб кетди.
39 Исонинг қаршисида турган юзбоши Унинг шундай қаттиқ фарёд қилиб жон берганини кўриб: – Ҳақиқатан ҳам бу Одам Худонинг Ўғли экан! – деди.
40 У ерда узоқдан қараб турган аёллар бор эди. Улар орасида магдалалик Марям, кичик Ёқуб билан Юсуфнинг онаси Марям ҳамда Саломия бор эдилар.
41 Исо Жалилада эканлигида, улар Унга хизмат қилиб эргашиб келган эдилар. У ерда Исо билан бирга Қуддусга келган бошқа кўп аёллар ҳам бор эди.
42 Жума куни кеч киришига сал қолган, дам олиш кунига тайёргарлик қилиш вақти тугаётган эди.
43 Шунда Олий Кенгашнинг таниқли аъзоси, Худо Шоҳлигига кўз тикиб юрган ариматеялик Юсуф журъат этиб, Пилатнинг ҳузурига борди ва Исонинг жасадини сўради.
44 Пилат Унинг дарров ўлганига ҳайрон бўлди. Юзбошини чақириб: – Унинг ўлганига кўп бўлдими? – деб сўради.
45 Юзбошидан билиб олгач, жасадни Юсуфга берди.
46 Юсуф кафан сотиб олди. Исони хочдан тушириб олиб, кафанга ўради ва қояда ўйилган қабрга қўйди. Кейин қабрнинг оғзига бир тошни юмалатиб келтириб, қўйиб кетди.
47 Магдалалик Марям билан Юсуфнинг онаси Марям эса Исонинг қаерга кўмилганини кўрдилар.
