1 Бошқалардан ажралган ўз истагини қондиришни хоҳлайди, у бутун доноликка қаршидир.
2 Нодон ақл–идрокни ёқтирмайди, фақат ўзини кўрсатади.
3 Фосиқ билан шармандалик келади, ҳурматсизлик билан эса уят.
4 Одамнинг сўзлари чуқур сувга ўхшайди, донолик булоғи эса ошиб–тошган ирмоқдир.
5 Фосиқнинг тарафини олиш, ҳукмда солиҳни айблаш яхши эмас.
6 Аҳмоқнинг тили жанжал чиқаради, сўзлари эса калтак келтиради.
7 Аҳмоқнинг тили ўзига ҳалокат, сўзлари жонига тузоқдир.
8 Ғийбатчининг сўзи ширин овқат кабидир, одамнинг бутун аъзойи баданига сингиб кетади.
9 Ишда дангаса бўлган одам бузғунчига оғайнидир.
10 Эгамизнинг номи мустаҳкам қалъадир, солиҳ у ерга бориб эсон–омон бўлади.
11 Бойнинг бойлиги қалъасидир, унинг назарида шаҳарнинг баланд девори.
12 Такаббурлик ҳалокатга олиб боради, камтаринлик эса шон–шуҳрат келтиради.
13 Охиригача тингламай жавоб берган аҳмоқдир, у шарманда бўлади.
14 Одамнинг руҳи касалликка чидай олади, лекин тушкун руҳга ким тоқат қила олади?!
15 Ақллининг қалби билим олади, доно илму маърифатга интилади.
16 Совға эгасига ҳамма эшикларни очади, катта одам олдига олиб боради.
17 Биринчи гапирган одам бошқаси келиб, текширмагунча, ҳақ кўринади.
18 Қуръа жанжални тўхтатади, кучли рақибларни ҳам ажратади.
19 Хафа бўлган биродарга яқинлашиш кучли шаҳарни олишдан ҳам қийин, ўртадаги жанжал қалъанинг қулфига ўхшайди.
20 Одамнинг қорни оғзининг маҳсули, тилининг самараси билан тўяди.
21 Ўлим ҳам, ҳаёт ҳам тилнинг ҳукмидадир, бирисини севган мевасини ейди.
22 Хотин топган бахт топиб, Эгамизнинг марҳаматига сазовор бўлади.
23 Камбағал илтижо билан гапиради, бой эса қўпол жавоб беради.
24 Шундай дўст борки, у ҳалокат келтиради, дўст борки, у туғишгандан ҳам яқинроқдир.
