1 Насиҳатни севган илм–маърифатни севади, танбеҳдан нафратланадиган эса аҳмоқдир.
2 Яхши одам Эгамизнинг марҳаматига сазовор бўлади, нияти бузуқни эса У жазога ҳукм этади.
3 Инсон ёвузлик билан камол топмайди, солиҳ ҳеч қачон ўрнидан қўзғатилмайди.
4 Яхши хотин эрининг бошидаги тожидир, эрини уялтирадиган хотин бошга балодир.
5 Солиҳнинг фикри–зикри — адолат, фосиқнинг маслаҳати эса ёлғондир.
6 Фосиқнинг сўзи қонга ташна, тўғрининг тили эса қутқаради.
7 Фосиқ ҳалокатга учраб йўқ бўлади, солиҳнинг уйи эса мустаҳкам туради.
8 Инсонни ақл–идрокига қараб улуғлайдилар, эгри одам эса нафратга дучор бўлади.
9 Ўзини катта тутиб нонга зор бўлгандан, оддий бўлиб хизматкор бўлиш яхшироқ.
10 Солиҳ ҳайвонга ҳам меҳрибонлик қилади, фосиқнинг раҳмдиллиги ҳам золимликдир.
11 Ерга ишлов берган тўйиб нон ейди, бекор нарсани кўзлаган эса ақлсиздир.
12 Фосиқ ёвузлик тўрига илинтирай дейди, солиҳнинг илдизи яшнайди.
13 Фосиқ тилининг гуноҳи билан тутилади, солиҳ эса ғамдан фориғ бўлади.
14 Одам сўзлари туфайли яхши нарсага эришади, меҳнати уни тақдирлайди.
15 Нодон ўз йўлини тўғри деб ўйлайди, доно эса маслаҳатга қулоқ солади.
16 Нодон ғазабини дарҳол билдиради, ақли расо эса ҳақоратланганини беркитади.
17 Тўғри гапирадиган ҳақиқатни айтади, сохта гувоҳ ёлғон гапиради.
18 Ўйламасдан айтилган сўз қиличдай жароҳатлайди, дононинг гаплари эса шифо беради.
19 Ростгўй лаблар абадийдир, ёлғон тил эса бир лаҳзаликдир.
20 Ёмон ният қиладиганнинг юрагида ёлғон, тинчлик ўрнатганда эса қувонч бор.
21 Солиҳга ҳеч қандай зарар тегмайди, фосиқ эса ғам–ғуссадан қутулмайди.
22 Ёлғончи тил Эгамизга жирканч, тўғрилик билан иш қиладиганлар эса Унинг севинчидир.
23 Ақлли билимини кўз–кўз қилмайди, нодон ўз нодонлигини ошкор қилади.
24 Тиришқоқ ҳукм суради, дангаса эса қул бўлади.
25 Юракдаги қайғу–алам одамни эзади, ширин сўз эса юракни шод этади.
26 Солиҳ ўзгаларга йўл кўрсатади, фосиқ эса йўлдан адаштиради.
27 Дангаса ўлжасини пиширишга ҳам эринади, ғайратли эса қимматбаҳо бойликка эга бўлади.
28 Солиҳликнинг йўлида ҳаёт, бу йўлда ўлим йўқдир.
