1 Кейинроқ, ўн тўрт йил ўтгандан сўнг, Барнабо билан бирга яна Қуддусга бордим, Титусни ҳам ёнимга олдим.
2 У ерга ваҳий орқали бордим. Мен кўрсатган жаҳду жадалим пучга чиқмасин, деб қўрқиб, уларнинг алоҳида эътиборли одамлари билан кўришдим, мажусийлар орасида ўзим тарғиб қилаётган Хушхабарнинг моҳиятини уларга баён этдим.
3 Улар эса ҳатто ҳамроҳим Титусни, юнон бўлишига қарамай, хатна бўлишга мажбур этишмади.
4 Фақат баъзи сохта биродарлар лип этиб орамизга суқилиб киришган эди. Улар бизга Исо Масиҳ ато этган озодликни кўролмай, бизни яна қул қилмоқчи эдилар.
5 Биз эса Хушхабарнинг ҳақиқати сизлар билан абадий бўлсин деб, бир дам ҳам уларга ён бермадик.
6 Кимлар томонидандир эътиборли ҳисобланган одамларга келганда (улар бир вақтлар қандай бўлган бўлсалар, менга бари бир, Худо инсонга юз-хотир қилмайди), шуни айтай, ўша эътиборлилар менинг зиммамга бошқа ҳеч нарса юкламадилар.
7 Аксинча, улар Хушхабар Бутрусга аҳли суннат учун берилганини билиб, мен энди шу мақсадда суннатсизлар олдига юборилганимни тан олдилар.
8 Ахир, Худо аҳли суннатга ҳаворийлик қилаётган Бутрусда ҳам, мажусийларга ҳаворийлик қилаётган менда ҳам амал қилиб келмоқда.
9 Шундай қилиб, имонлилар жамоатининг устунлари ҳисобланган Ёқуб, Кифа ва Юҳанно Худо менга бу иш учун алоҳида иноят берганига ишонч ҳосил қилдилар. Улар биз мажусийларнинг олдига кетайлик, қолганлар эса аҳли суннатнинг олдига кетсин, деб келишдилар ва мен билан Барнабога бирдамлик қўлини бердилар.
10 Улар фақат биз камбағалларни эсдан чиқармаслигимизни илтимос қилдилар, буни шахсан мен бажо келтиришга жон куйдирдим.
11 Бутрус Антиохия шаҳрига келганда, унинг хатолигини юзига айтиб фош қилдим.
12 Чунки Қуддусдан, Ёқубнинг ёнидан баъзи одамлар келишидан аввал Бутрус мажусийлар билан бирга еб-ичиб юрган эди. Аммо у одамлар келгач, суннатчилардан хавотирланиб, ўзини четга олди ва мажусийлар билан алоқани узди.
13 Шунда бошқа яҳудийлар ҳам Бутрусга ўхшаб риёкорлик қилишди, ҳатто Барнабо ҳам улар риёкорлигининг қурбони бўлди.
14 Мен эса улар Инжил ҳақиқати бўйича ҳаракат қилишмаётганини кўриб, ҳаммага эшиттириб Бутрусга: «Агар сен яҳудий бўла туриб, яҳудийлар каби эмас, мажусийлар каби яшаётган бўлсанг, қандай қилиб мажусийларни яҳудийлашмоққа мажбур этяпсан?» – дедим.
15 Тўғри, бизлар асл яҳудиймиз, мажусийлар сингари гуноҳкор эмасмиз.
16 Лекин шуни биламизки, Худо Илоҳий Қонунга амал қилган кишини эмас, Исо Масиҳга ишонган кишини оқлайди. Шунинг учун бизлар ҳам Илоҳий Қонунга амал қилиш билан эмас, Масиҳга ишониш билангина оқланамиз, деб Исо Масиҳга қаттиқ ишонганмиз. Ҳеч ким Илоҳий Қонунга амал қилиб, Худо олдида ўзини оқлаёлмайди.
17 Бундан кўринадики, Масиҳ орқали оқланишни излаган ўзимиз ҳам ҳамма одам қатори гуноҳкор бўлиб чиқдик. У ҳолда, Масиҳ гуноҳ йўлининг ҳомийси экан-да? – Асло!
18 Агар мен ўзим қулатган қонун-қоидалар биносини қайтадан қуришга киришсам, унда мен ўзимнинг қонунбузар эканимни кўрсатган бўламан.
19 Бироқ энди мен Худо учун яшай деб, Қонун олдида ўлганман, ҳа, Қонун ўзи мени ўлдирди. Мен Масиҳ билан бирга хочга михлаб қўйилганман.
20 Энди яшаётган мен эмас, балки Масиҳ менинг ичимда яшаяпти. Энди танада яшаётганимга келсак, мени севган ва мен учун Ўзини фидо қилган Худонинг Ўғлига бўлган имон билан яшаяпман.
21 Мен Худонинг иноятини инкор қилмайман. Агар Илоҳий Қонунга амал қилиш билан оқланиш мумкин бўлганда эди, у ҳолда Масиҳ беҳуда ўлган бўларди.
